Przykłady wyrobów emaliowanych: szyld i talerzyk
Techniki emaliowania i przygotowania powierzchni
Zbiorniki wykonywane są z dość grubej blachy, a ich elementy są spawane i tu pojawia się problem ze spawami, gdyż emalia niekoniecznie trzyma się na zgorzelinie powstającej w czasie spawania (trawienie kwasem lub obróbka mechaniczna). Ze względu na wiodącą technologię emaliowania mokrego konieczne jest dobre odtłuszczenie powierzchni.
Główne techniki powlekania to emaliowanie próżniowe (zassanie masy emalierskiej do wnętrza zbiornika) lub emaliowanie przez powlekanie (wlanie odpowiedniej ilości emalii do wnętrza, a następnie stopniowe jej wylewanie z wnętrza obracającego się zbiornika – zasada betoniarki). Tutaj bardzo ważne są parametry masy emalierskiej, aby mogła ona osiąść na wewnętrznej powierzchni płaszcza i orurowania z odpowiednią grubością i bez pozostawienia niepokrytych „placków”.
Wyżej wymienione przykłady zakładów w przeszłości stosowały technologię mokrego emaliowania. Jednak wraz z rozwojem emalii i technik nakładania praktycznie stosuje się dziś emaliowanie elektrostatyczne proszkowe. Jest to znaczne ułatwienie, szczególnie do pokrywania detali płaskich, jak również do piekarników. Emaliowanie grilli w firmie Weber także realizowane jest w technologii proszkowej.
Zaletami tych technik jest mniejsze zużycie surowców (cieńsze warstwy) oraz mniej wad wynikających z procesu przygotowania powierzchni. Niebagatelną sprawą są mniejsze odpady emalii. Proszek praktycznie krąży w obiegu zamkniętym, a straty związane są z wypyleniem z kabin oraz z ewentualną koniecznością usunięcia niewypalonego proszku z powierzchni (wady powlekania, uszkodzenie powłoki).
Chciałbym jeszcze wspomnieć o małej branży, jednak mającej duże znaczenie wizualno-informacyjne, a mianowicie wykonywanie znaków informacyjnych, tzw. szyldów, oraz wyrobów zdobniczych (biżuteria) i odznaczeń. W szyldach wiodącą technologią było emaliowanie mokre oraz szczotkowanie wysuszonych warstw przez szablon. Obecnie z pewnością dużą rolę odgrywa sitodruk pastami ceramicznymi. W biżuterii i odznaczeniach są podstawowe dwie metody: metoda żłobkowa i komórkowa. Obie wymagają przygotowania odpowiedniego oddzielonego miejsca na zaaplikowanie emalii, aby oddzielić ją od innego koloru, a po wypolerowaniu brzegi stanowią integralną całość z powierzchnią emalii.
