• ReklamaA1 - silpol v2

Szukaj

    Reklama
    B1 - konica minolta 18.02.2022-31.12.2024 Bogumiła

    Lakiernictwo Ciekłe

    Wydanie nr: 4(132)/2021

    Artykuły branżowe

    Lakiernictwo Ciekłe

    ponad rok temu  24.08.2021, ~ Administrator,   Czas czytania 6 minut

    Fot. 1. Ocena stopnia przygotowania podłoża stalowego po obróbce strumieniowo–ściernej.

    Fot. 1. Ocena stopnia przygotowania podłoża stalowego po obróbce strumieniowo–ściernej.

    Strona 3 z 3

    Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Badania służące do oceny czystości powierzchni. Część 9: Terenowa metoda konduktometrycznego oznaczania soli rozpuszczalnych w wodzie.
    Nie ma normowych wymagań poziomu zanieczyszczeń, poza normą Norsok M 501 dopuszczającą maksymalnie 20 mg/m2, jednak poziom zanieczyszczeń powyżej 50 mg/m2 jest moim zdaniem przesłanką do umycia konstrukcji i ponownej obróbki strumieniowo-ściernej. Dotyczy to konstrukcji narażonych na klasę korozyjności wyższą niż C3 lub konstrukcji narażonych na częste zawilgocenie (kondensację).

    PN-EN ISO 8503-2: 2012
    Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Charakterystyki chropowatości powierzchni podłoży stalowych po obróbce strumieniowo-ściernej. Część 2: Metoda stopniowania profilu powierzchni stalowych po obróbce strumieniowo-ściernej. Sposób postępowania z użyciem wzorca.

    Stosuje się dwa wzorce, jeden dla powierzchni oczyszczonych ścierniwem ostrokątnym (G), a drugi dla powierzchni oczyszczonych ścierniwem kulistym (S) (fot. 8).


    Rys. 1. Zasada pomiaru profilu chropowatości z wykorzystaniem taśmy replikacyjnej.

    PN-EN ISO 8503-5:2017-04
    Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów. Charakterystyka chropowatości powierzchni podłoży stalowych po obróbce strumieniowo-ściernej. Część 5: Metoda oznaczania profilu powierzchni taśmą replikacyjną.
    Metoda w Polsce jest dość mało popularna, choć np. w branży „off shore” (Norsok, ASTM) jest często jedyną dopuszczoną metodą do oceny profilu chropowatości. Do wykonania pomiaru potrzebne są:

    • taśma replikacyjna. Są dostępne taśmy o zakresach odwzorowania 20 do 50 µm, 33 do 85 µm i 40 do 115 µm;
    • szpatułka do „ugniatania” pola pomiarowego zakończona kulką o średnicy 9 mm;
    • mikrometr o sile nacisku do 1,5 N i dokładności ±5 µm. Powierzchnia  pomiarowa o średnicy 6,3 mm umożliwiająca pomiar w obszarze pomiarowym taśmy replikacyjnej.

    Pomiar polega na dokładnym oczyszczeniu odcinka pomiarowego, np. za pomocą specjalnej masy (fot. 9). Następnie po oderwaniu jednego odcinka pomiarowego ze zwoju taśmy replikacyjnej i skalibrowaniu mikrometru (poprawka na nieodkształcalną warstwę taśmy). Grubość warstwy nieodkształcalnej powinna być podana przez producenta, na ogół wynosi 50 µm. Tę wartość należy odjąć od uzyskanego wyniku podczas pomiaru. Następnie taśmę przykleja się do badanej powierzchni i ugniata szpatułką (fot. 10), aż do uzyskania jednolitego ciemnego koloru. Po oderwaniu mierzy się taśmę mikrometrem (fot. 11). Uzyskany wynik, po uwzględnieniu wartości korygującej (grubość taśmy nieodkształcalnej), to średnia maksymalna odległość między „szczytami i dolinami” na powierzchni po obróbce strumieniowo-ściernej. Cały proces pomiaru zilustrowano na rysunku 1. Przyrządy i dokładność pomiaru można sprawdzić na wzorcach, np. komparatorach powierzchni (PN-EN ISO 8503-1 i 2).              

    Michał Jaczewski
    michal.jaczewski@tikkurila.com              

    GALERIA ZDJĘĆ

    Fot. 2. Ocena stopnia przygotowania stalowego podłoża po częściowym usunięciu powłok malarskich.
    Fot. 3. Szablon do pomiaru zaokrąglenia krawędzi (fot. P. Rogóż).
    Fot. 4. Ocena stopnia przygotowania stalowego podłoża po czyszczeniu strumieniem wody pod jej wysokim ciśnieniem.
    Fot. 5. Różne stopnie zapylenia po kolejnych odmuchiwaniach konstrukcji.
    Fot. 6. Przyrząd mierzy: wilgotność względną RH, temperaturę powierzchni ts, temperaturę otoczenia ta i w oparciu o te dane podaje temperaturę punktu rosy td i różnicę pomiędzy temperaturą podłoża i temperaturą punktu rosy TD.
    Fot. 7. Do testu Bresle’a potrzebne są celki (1 i 2), strzykawka o pojemności 2,5–5 ml z igłą o średnicy do 0,8 mm, woda destylowana o przewodności poniżej 5 µS i konduktometr (na zdjęciu po prawej stronie).
    Fot. 8. Ocena profilu chropowatości w oparciu o ISO 8503-2.
    Fot. 9. Czyszczenie odcinka pomiarowego.
    Fot. 10. Dociskanie odcinka pomiarowego do badanej powierzchni.
    Fot. 11. Pomiar odkształcenia taśmy mikrometrem.

    Komentarze (0)

    dodaj komentarz
    Aby dodać komentarz musisz podać wynik
      Nie ma jeszcze komentarzy...