• Reklama
    A1 - eko color 08.11-31.12.2023 Julian

Szukaj

    ReklamaB1 - EcoLine 04.2021-12.2024 Bogumiła

    Lakiernictwo Ciekłe

    Wydanie nr: 1(117)/2019

    Artykuły branżowe

    Lakiernictwo Ciekłe

    ponad rok temu  14.03.2019, ~ Administrator,   Czas czytania 8 minut

    Fot. 1. Ścierniwo ostrokątne można stosować do obróbki powierzchni przed malowaniem pod prawie wszystkie rodzaje farb.

    Fot. 1. Ścierniwo ostrokątne można stosować do obróbki powierzchni przed malowaniem pod prawie wszystkie rodzaje farb.

    Strona 3 z 4


    Rys. 1. Zależność wartości odrywu od grubości płytki przy jednakowym przygotowaniu podłoża i jednakowej grubości powłok. 

    Część szósta normy PN–EN ISO 12944 zatytułowana jest „Laboratoryjne metody badań właściwości”. Wprowadzenie bardzo długiego okresu trwałości, powyżej 25 lat, zmieniło część wymagań i ich zakres w stosunku do poprzedniego wydania normy. Ta część normy nie uwzględnia programu i wymagań badań laboratoryjnych dla kategorii korozyjności CX i Im4, całość zagadnień związanych z najcięższym środowiskiem korozyjnym oraz powłok współpracujących z ochroną katodową przeniesiono do nowej dziewiątej części.
    Prawdopodobnie ze względu na likwidację podziału środowiska C5 na C5I i C5M zrezygnowano z badań odporności chemicznej wg ISO 2812–1.

    Wprowadzono zalecenie, aby badania przeprowadzać na płytkach o grubości 3 mm. Obniżono wymagania dla przyczepności powłok zarówno przed badaniem, jak i po badaniu. Obecnie wynik badania metodą siatki nacięć, zalecanego dla powłok o grubości do 250 µm, jest akceptowany, jeżeli mieści się w przedziale 0–2 wg PN–EN ISO 2409/2013. Poprzednio było to 0 lub 1.
    W przypadku badania przyczepności metodą odrywową zapis jest następujący: „Minimalna wartość odrywu 2,5 MPa dla każdego pomiaru. 0% zerwania adhezyjnego pomiędzy pierwszą warstwą a podłożem metalem lub warstwą metalizacyjną (chyba że zerwanie nastąpiło przy wartości co najmniej 
    5 MPa)”. Moim zdaniem wymóg wykonywania badań na płytkach o grubości co najmniej 3 mm w połączeniu z wymaganiem przyczepności 2,5 MPa (5 MPa przy oderwaniu od podłoża) stanowi postęp w stosunku do starej wersji normy, chociaż zmiana byłaby jeszcze korzystniejsza, gdyby postawiono wymóg badania odrywowego metodą A (PN–EN ISO 4624/2016) lub do badań odrywowych zalecano by płytki o grubości 10 mm – metoda B. Jak duży wpływ na wynik badania odrywowego (pull off) ma sztywność podłoża – grubość płytek – pisaliśmy już w „Lakiernictwie Przemysłowym” (rys. 1). W poprzedniej wersji normy postawiono jedynie wymóg min. 5 MPa przy oderwaniu od podłoża, co na ogół interpretowano jako minimalny wynik przy badaniu odrywowym bez względu na grubość blach do badań.
    W normie, ze względu na wprowadzenie trwałości bardzo długiej (VH) dla środowisk o kategorii korozyjności C4 i C5, wprowadzono dodatkowe badanie w teście cyklicznym (załącznik B – normatywny). Test dla C4 VH i C5 H i VH obejmuje ekspozycje:

    • 72 h kondensacja pary wodnej i naświetlanie UV (PN–EN ISO 1624–3 metoda A);
    • 72 h w naturalnej mgle solnej (PN–EN ISO 9221);
    • 24 h w temperaturze minus 20°C.

    Komentarze (0)

    dodaj komentarz
    Aby dodać komentarz musisz podać wynik
      Nie ma jeszcze komentarzy...