Ogólny widok na lakiernię
Lakierowanie plastikowych detali w branży automotive
Trasmetal, znana włoska firma działająca w sektorze wykończeń powierzchni, która w ubiegłym roku zdmuchnęła na swoim urodzinowym torcie 70 świeczek, zaprojektowała i wykonała instalację w nowym zakładzie lakierniczym do plastikowych elementów zewnętrznych samochodów. Wraz z kierownikiem projektu zamówienia, Gianlucą Montanaro, poznajemy główne cechy zakładu, zaprojektowanego w celu osiągnięcia wydajności produkcyjnej 60 ram/godzinę o maksymalnym rozmiarze 2,2 metra szerokości i 1,7 metra wysokości.
Na poziomie makro linia składa się z sekcji przygotowawczej złożonej z tunelu obróbki wstępnej, a następnie odpowiedniego pieca do suszenia i kabiny do płomieniowania. Sekcja nakładania powłok obejmuje trzy klimatyzowane kabiny z wysokowydajnym systemem recyklingu powietrza i filtracją cząstek stałych na mokro, przeplatane odpowiednimi tunelami odparowywania i końcowym piecem do suszenia. Przepływ materiałów odbywa się za pomocą przenośnika podłogowego typu jednoszynowego o działaniu ciągłym. W celu wyeliminowania rozpuszczalników wytwarzanych w procesie powlekania instalacja jest również wyposażona w dopalacz typu regeneracyjnego.
Obróbka wstępna
Przechodząc do szczegółów, tunel obróbki wstępnej składa się z tunelu i zbiorników wykonanych ze stali nierdzewnej AISI 304, materiału używanego również do orurowania, kolektorów i pomp pionowych; dodano dysze V-jet 120°, których zatkaniu zapobiega filtr koszowy umieszczony na wylocie pompy odtłuszczającej.
Recyrkulacja powietrza
Jedną z mocnych stron systemu jest odprowadzanie wilgoci z wysokowydajnych kabin lakierniczych za pomocą systemu Venturiego. Powietrze, po przefiltrowaniu i doprowadzeniu do wymaganych warunków termohigrometrycznych, jest transportowane do dystrybutora znajdującego się na dachu kabiny. Z tego ostatniego, po przejściu dalszej filtracji, powietrze jest rozpraszane do komory lakierniczej znajdującej się poniżej. Poruszając się w dół, powietrze przechodzi przez obszar roboczy i ciągnie za sobą cząstki stałe powstałe podczas operacji malowania, zapewniając ciągłe czyszczenie obszaru roboczego. W drodze do znajdującej się z tyłu jednostki oczyszczającej, mieszanina powietrza i cząstek stałych najpierw uderza w barierę filmu wodnego, a następnie przyspiesza przez strefę Venturiego i do komory zatrzymania, gdzie uwalnia drobniejsze cząstki stałe. Ostatecznie jest ona zasysana przez recyrkulator jednostki wentylacyjnej, gdzie przywracane są właściwe warunki termohigrometryczne. Trzy deflektory oddzielają poprzez flotację osad farby od wody z mycia kabiny, maksymalnie zmniejszając liczbę czynności konserwacyjnych i zapewniając płynne działanie płuczki.