W segmencie powłok wysokiej i średniej jakości udział farb i lakierów wodorozcieńczalnych wynosi zaledwie 3,5%, podczas gdy w grupie powłok z niższej półki – 8,7%. W Europie odsetek ten wynosi odpowiednio: 4% i 21%. Według raportu Orr & Boss powłoki wodne są często stosowane w tych sektorach, które nie wymagają wysokiej ochrony obiektów i instalacji, a jednocześnie kładą duży nacisk na ekologiczność stosowanych produktów. Należą do nich przede wszystkim energetyka, transport oraz produkcja przemysłowa (zakłady produkcyjne). Aby spełnić wymogi ekologiczne, w wielu aplikacjach stosuje się także powłoki typu high solids (o dużej zawartości cząstek stałych).
Bariery nie do przełamania?
Głównym wyzwaniem dla producentów powłok na bazie wody do zastosowań przemysłowych nadal pozostaje zapewnienie im odpowiedniej efektywności, w tym zwłaszcza w zakresie ochrony przed korozją, warunkami atmosferycznymi i promieniowaniem UV, oraz przyczepności do szerokiej gamy powierzchni, takich jak stal, aluminium, tworzywa sztuczne czy kompozyty.
Innym problemem może być mniejsza wytrzymałość powłok wodorozcieńczalnych w ekstremalnych warunkach otoczenia, takich jak wysoka wilgotność czy niskie temperatury. Mimo że w wielu aplikacjach farby i lakiery wodne sprawdzają się równie dobrze jak ich konkurenci na bazie rozpuszczalników, są zacznie bardziej wrażliwe na uszkodzenia pod wpływem trudnych warunków pracy.Producenci są jednak zdania, że mankamenty te nie zahamują rozwoju rynku powłok wodorozcieńczalnych, zwłaszcza w obliczu ostatnich zmian legislacyjnych i dążenia do ograniczenia zawartości LZO w produktach malarskich. Szczególnie duży wzrost popytu spodziewany jest w Chinach, Ameryce Północnej i niektórych regionach Europy – wszędzie tam, gdzie wprowadzono nowe przepisy odnośnie emisji LZO i/lub ochrony powietrza, zmuszając de facto użytkowników do wyboru bardziej ekologicznych rozwiązań.
Wzrostowi zapotrzebowania na produkty o niskiej zawartości LZO, w tym głównie farby wodorozcieńczalne, sprzyjać będzie również popularyzacja standardów „zielonego” budownictwa, takich jak LEED, a także rozwój aplikacji realizowanych w kontrolowanym środowisku (stałej temperatury, wilgotności i obiegu powietrza).Z kolei w zastosowaniach zewnętrznych lepszym rozwiązaniem okażą się alternatywne systemy o małej zawartości LZO, takie jak farby i lakiery typu high solids czy powłoki niezawierające rozpuszczalników. Aby farby na bazie wody miały szansę konkurować w tych segmentach, konieczne jest zwiększenie ich efektywności przy równoczesnym obniżeniu ceny poszczególnych surowców bazowych (np. przez wykorzystanie efektów skali).
Komentarze (0)