• Reklama
    A1 - eko color 08.11-31.12.2023 Julian

Szukaj

    Reklama
    B1 - IGP 2024 Julian

    Przygotowanie Powierzchni

    Wydanie nr: 2(112)/2018

    Artykuły branżowe

    Przygotowanie Powierzchni

    ponad rok temu  09.05.2018, ~ Administrator,   Czas czytania 4 minuty

    Rozpryski spawalnicze (n.s. 602) są prawdziwą zmorą malarzy.

    Rozpryski spawalnicze (n.s. 602) są prawdziwą zmorą malarzy.

    Strona 2 z 2

    Dwie podstawowe normy związane z niezgodnościami spawalniczymi to PN-EN ISO 6520-1:2009 (Spawanie i procesy pokrewne -- Klasyfikacja geometrycznych niezgodności spawalniczych w metalach-Część 1: Spawanie) i PN-EN ISO 5817:2014 (Spawanie -- Złącza spawane ze stali, niklu, tytanu i ich stopów [z wyjątkiem spawanych wiązką] – Poziomy jakości według niezgodności spawalniczych). 
    Według normy PN-EN ISO 6520-1:2009 podstawą numeracji i podziału są następujące grupy niezgodności:
    1 – Pęknięcia;
    2 – Pustki;
    3 – Wtrącenia stałe;
    4 – Przyklejenie i brak przetopu;
    5 – Niezgodności spawalnicze dotyczące kształtu i wymiarów;
    6 – Niezgodności spawalnicze różne.

    Spróbujmy także prześledzić, które niezgodności lub niedoskonałości połączeń spawanych nie są jednakowo potraktowane w normie PN-EN ISO 8501-3:2008 i w normie PN-EN ISO 5817:2014. W tabeli zestawiono tylko te niezgodności, które dotyczą materiału podstawowego o grubości nie mniejszej niż 3 mm. W normach spawalniczych, z oczywistych względów, jest znacznie więcej niezgodności niż w normie PN-EN ISO 8501-3, dlatego wszystkie takie niezgodności, które nie pokrywają się w obu normach i są moją próbą adaptacji do normy PN-EN ISO 8501-3 oznaczyłem gwiazdką (*).

    Najprościej byłoby utożsamić poziomy jakości połączeń spawanych ze stopniami przygotowania powierzchni P (PN-EN ISO 8501-3). Dość często w tabeli poziomowi jakości D odpowiada stopnień przygotowania P1. Należy jednak pamiętać, że jakość połączeń spawanych uzależniona jest od „odpowiedzialności konstrukcji”, a jakość prac hałerskich od narażeń korozyjnych. Dlatego może się zdarzyć, że konstrukcja, która jest narażona na ciężkie warunki korozyjne, będzie wymagała obróbki spawów i krawędzi w stopniu P3, jednak do jej poprawnego funkcjonowania wystarczy, że połączenia spawane będą jakości C. Wiedza o wymaganiach stawianych połączeniom spawanym przez obie strony procesu produkcyjnego (malarzy i spawalników) jest bardzo istotna. Złe spawy utrudniają prace związane z prawidłowym zabezpieczeniem antykorozyjnym, ale również zamalowanie lub zaszpachlowanie istotnych niezgodności spawalniczych, takich jak np. pęknięcia, może grozić poważnymi konsekwencjami. 

    Michał Jaczewski
    michal.jaczewski@tikkurila.com

    GALERIA ZDJĘĆ

    Fot. 1. Pęknięcie spawu.
    Fot. 2. Kratery (n.s. 2024) są z reguły wąskie i głębokie.
    Fot. 3. Taki niezbyt głęboki por (n.s. 2017) o łagodnych krawędziach spełnia wymagania do P2 włącznie.
    Fot. 4. Nadmierny nadlew (n.s. 502) często połączony jest z innymi wadami (niewłaściwy kąt, nawis).
    Fot. 5. Brak przetopu, skutkiem czego w szczelinę wbiło się ścierniwo.
    Fot. 6. Rozpryski spawalnicze (n.s. 602) są prawdziwą zmorą malarzy.
    Fot. 7. Ślad po zajarzeniu łuku (n.s. 601) zostaje na powierzchni pomimo obróbki strumieniowo-ściernej.
    Fot. 8. Ten ślad doprowadził do lokalnego odwarstwienia powłoki.
    Fot. 9. Nawis 506 tworzy wąską szczelinę określaną przez malarzy jako podcięcie.
    Fot. 10. Wtrącenie topnika (n.s. 302). Tego nie uda się poprawnie pomalować.
    Problemy z malowaniem połączeń spawanych

    Komentarze (0)

    dodaj komentarz
    Aby dodać komentarz musisz podać wynik
      Nie ma jeszcze komentarzy...