Przygotowanie Powierzchni

Metody przygotowania powierzchni nie uległy istotnym zmianom w odniesieniu do poprzedniego wydania z tą różnicą, że usunięto i tak prawie niestosowaną metodę czyszczenia płomieniem.
Na zakończenie tej części warto wspomnieć, że dla oceny trwałości systemów malarskich nakładanych bezpośrednio na stal przyjęto minimalne przygotowanie podłoża Sa 2½ ze stopni skorodowania A, B i C (PN-EN ISO 8501-1), przy czym dla wszystkich gruntów cynkowych wymagany profil chropowatości to G zgodnie z PN-EN ISO 8503-1. Bardziej szczegółowo omówimy te zagadnienia przy omawianiu piątej części normy w kolejnym artykule z tego cyklu.        

Michał Jaczewski
michał.jaczewski@tikkurila.com 

1. Brak daty przy numerze normy automatycznie oznacza odwołanie do najnowszej wersji, czyli w tym przypadku wydania z 2016 r.
2. Ze względu na brak możliwości cytowania norm bez zgody PKN wytyczne przedstawiono w interpretacji obejmującej niewielkie zmiany wprowadzone przez autora.
3. W przypadku malowania renowacyjnego rzadko jest możliwość wprowadzania zmian konstrukcyjnych umożliwiających np. likwidację pułapki korozyjnej, jednak na ogół można ustalić odrębny i skuteczny system zabezpieczenia takich miejsc (uwaga autora).
4. Pojęcie szerardyzacja jako wyraz jest spotykane niezwykle rzadko, nie występuje w większości słowników, nawet technicznych, można też spotkać spolszczony zapis szeradyzacja. Dostępne źródła drukowane, w tym normy i poradnik „Ochrona przed korozją” (wydanie z 1986 r.), posługują się terminem szerardyzacja, więc taki zapis należy uznać za prawidłowy.  
5. W przypadku stanu wyjściowego D stawiane jest wymaganie skonsultowania dobranego systemu z producentem farb.