Badanie Powłok

Rys. 2. Przykładowe noże do nacinania powłok o różnym kształcie i szerokości ostrza

Rys. 3. Stopień odwarstwienia powłoki wokół nacięcia wykonanego przy użyciu różnych noży do nacinania po ekspozycji na działanie rozpylonej obojętnej solanki

7. Bardziej szczegółowy opis badanej próbki
Norma PN-EN ISO 9227 zaleca, by w protokole badania odnośnie opisu dostarczonych do laboratorium próbek znalazły się takie informacje jak: materiał podłoża i zastosowane przygotowanie powierzchni podłoża, metoda nakładania badanego systemu powłokowego, czasy i warunki schnięcia (lub wypalania), a także procesu starzenia. Warto zastanowić się nad dostarczeniem do laboratorium szerszego opisu badanych próbek. Zamieszczenie w sprawozdaniach z badań takich dodatkowych informacji umożliwia dokładne zidentyfikowanie próbki, a także pozwala na uniknięcie ewentualnych korekt lub uzupełniania danych w raportach w późniejszym czasie.

8. Interpretacja wyników
Normy opisujące ekspozycję w rozpylonej 5% solance oraz ekspozycję na wilgoć nie określają, jak interpretować uzyskane wyniki, nie ma tam także zawartych określonych wymagań, jakie mają spełnić dane systemy powłokowe. Informacji tych należy szukać w normach przedmiotowych na dane wyroby lub w specyfikacjach dotyczących danego produktu. 

9. Wybór dodatkowych badań
Oprócz określenia uszkodzeń powstałych na powłokach w wyniku ekspozycji próbek na działanie sztucznych atmosfer warto zastanowić się nad określeniem także innych właściwości powłok. Najpowszechniejszym badaniem jest określenie przyczepności powłok organicznych do podłoża, które wykonuje się zgodnie z normą PN-EN ISO 2409 (metoda siatki nacięć) lub zgodnie z PN-EN ISO 4624 (próba odrywania). Wykonując badanie przyczepności przed i po ekspozycji, możemy dowiedzieć się, czy ekspozycja w sztucznych atmosferach wpłynęła na zmianę początkowej przyczepności powłok. 

Wyżej wymieniono i omówiono zagadnienia dotyczące uściślenia warunków badań w komorach solnych i wilgotnościowych oraz oceny badanych próbek po testach. Być może będą one pomocne przy składaniu zapytań o możliwość przeprowadzenia badań korozyjnych w laboratoriach zewnętrznych. Z pewnością dostarczenie bardziej szczegółowych informacji dotyczących próbek oraz warunków badań już na początku kontaktu z laboratorium znacznie usprawni pracę laboratorium i przyspieszy rozpoczęcie testów. Także wcześniejsze zapoznanie się z możliwymi wariantami badań czy wytycznymi danych metod będzie skutkowało brakiem ewentualnych rozbieżności w wynikach pomiędzy badanymi próbkami lub pomiędzy takimi samymi testami przeprowadzonymi w różnych laboratoriach. 

Kinga Krawczyk

Sieć Badawcza Łukasiewicz
Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników
Centrum Farb i Tworzyw