Badanie Powłok

Ocena zmian po ekspozycji 

W zależności od rodzaju materiału, np. tekstyliów, tworzyw sztucznych czy powłok malarskich, stosuje się rozmaite metody oceny zmian, jakie zaszły w tych materiałach pod wpływem zastosowanej ekspozycji w komorach laboratoryjnych lub w stacjach terenowych. Najpopularniejszą formą oceny powłok jest ocena zmiany odcienia barwy czy połysku [zdj. 10]. W zależności od wymagań klienta, posiadanych specyfikacji oraz przyzwyczajeń rynkowych stosuje się różne systemy wyrażania zmiany odcienia barwy, począwszy od DE*ab, CIE DE2000, po skalę szarą AATCC, zaś same pomiary wykonuje się metodami spektrofotometrycznymi lub reflektometrycznymi zgodnie z różnymi standardami, np. ASTM D2244, ASTM E1164, ASTM D3040 czy ASTM D2616. Do oceny połysku powłok, a także ich zmian pod wpływem działania czynników zadawanych w komorach oraz na stacjach terenowych stosuje się metodę oceny zgodnie z ASTM D523. Często wykonywanym pomiarem jest również określenie reflektancji zgodnie z ASTM E1347 oraz indeksu białości i indeksu zażółcenia dla powłok białych zgodnie z ASTM E313. 

Oprócz ocen zmian w charakterystyce barwy czy też połysku prowadzi się standardowo oceny zmian w wyglądzie powłok [zdj. 11] w postaci spęcherzenia (ASTM D714), kredowania (ASTM D4214), korozji (ASTM D1654, ASTM D610), erozji (ASTM D662), akumulacji brudu (ASTM D3274), wzrostu pleśni (ASTM D3274), łuszczenia powłok (ASTM D772) oraz spękania. Przy czym jako ciekawostkę należy wskazać, iż spękanie zgodnie z terminologią ASTM dzieli się na cracking (spękanie przez całą grubość powłoki, do podłoża lub poprzedniej powłoki) i jest oceniane zgodnie z ASTM D661 oraz checking (spękanie powierzchniowe niesięgające podłoża) i jest oceniane zgodnie z ASTM D660 [zdj. 12].
W zależności od rodzaju powłok oraz specyfikacji klienta wykonywane są również oceny zmian w wytrzymałości powłok, np. zmiany elastyczności (ASTM D522), zmiany twardości powłok (ASTM D3363) czy zmiany w przyczepności (ASTM D3359 – nacięcia krzyżowe, ASTM D4541 – ocena przyczepności metodą pull-off) oraz inne. Wszelkie oceny zmian prowadzi się zgodnie z określonym harmonogramem, który zawsze stanowi załącznik do programu testów. Oceny mogą być wykonane po zakończeniu pełnej ekspozycji, jak również w postaci ocen międzyoperacyjnych, np. w określonych interwałach w trakcie trwania ekspozycji (np. co 200 h) lub stopniowo po określonym napromieniowaniu próbek (np. co każde 60 kJ/m2). Standardem w laboratorium Spektrochem jest prowadzenie dokumentacji zdjęciowej w wysokiej rozdzielczości przy każdej ocenie próbek, zaś zdjęcia dołączane są do raportu z testów.