Lakiernictwo Proszkowe

Malowanie proszkowe to wydajny i ekonomiczny proces pozwalający na wytwarzanie znacznie grubszych oraz łatwiejszych w czyszczeniu powłok niż przy użyciu farby rozcieńczalnikowej.

Podział farb ze względu na konieczność rozcieńczenia

Ogromna liczba kryteriów, według których można dokonać podziału farb, stwarza poważną trudność w przedstawieniu wszystkich rodzajów w sposób zbiorczy, co dodatkowo podsyca nakładanie się owych podziałów. Za jedno z kryteriów, według których rozróżnia się rodzaje farb, można przyjąć wymaganą obecność i rodzaj rozpuszczalników bądź ich brak. Jest to nierozerwalnie związane z konsystencją produktu gotowego do użycia, możliwościami jego aplikacji oraz właściwościami malowanej powierzchni. Podział na podstawie powyższego kryterium przedstawiono w tabeli 1.

Pojęciem malowania proszkowego określa się proces powlekania powierzchni za pomocą mieszaniny składającej się w 100% z części stałych. Tego typu proszki w czasie procesu utrwalania ulegają topieniu, pozostawiając cienki film powlekający. Jak wcześniej wspomniano, dokonanie podziału farb nie jest prostym zadaniem ze względu na ogromną ilość aspektów, wedle których można tę grupę powłok podzielić. Farby proszkowe nie stanowią odstępstwa od tej reguły, ich rozróżnienia można dokonać na wiele sposobów, między innymi na podstawie ich składu, stosowanych technologii utwardzania, efektu wizualnego utwardzonej powłoki czy zastosowania, co zestawiono w tabeli 2. 

Tabela 1. Podział materiałów powłokowych ze względu na konieczność rozcieńczenia

Tabela 2. Przykładowe kryteria podziału farb proszkowych

Podział farb proszkowych względem technologii utwardzania

Wśród powłok proszkowych często wyróżnianym kryterium podziału jest technologia utwardzania, różnicująca powłoki na termoplastyczne i termoutwardzalne. 

Termoplastyczne farby proszkowe
W odniesieniu do termoplastycznych farb proszkowych pod wpływem temperatury dochodzi do stopienia proszku i płynięcia powłoki niereagującej chemicznie, która po zestaleniu i ostygnięciu zachowuje niezmieniony skład. Zastosowanie proszku termoplastycznego umożliwia ponowne mięknięcie i płynięcie filmu w przypadku powtórnego podgrzania do określonej temperatury. Nakładanie tego typu powłok odbywa się zazwyczaj poprzez zanurzenie w złożu fluidalnym, tworząc funkcjonalną powłokę na zanurzanym obiekcie, który podlega zarówno wstępnemu podgrzewaniu, jak i późniejszemu dogrzewaniu.

Termoplastyczne powłoki proszkowe charakteryzują się wytrzymałością, odpornością na skurcz, wysoką podatnością na zginanie. Proszki termoplastyczne są zazwyczaj polimerami o dużej masie cząsteczkowej wymagającymi doprowadzenia do wysokiej temperatury celem stopienia i płynięcia powłoki w procesie odwracalnym. Podstawową zaletą tej technologii malowania proszkowego jest gładsze wykończenie powierzchni względem proszków termoutwardzalnych, a także oszczędność energii w porównaniu do procesów wypalania wymagających wyższych temperatur przez dłuższy czas. Ważnym aspektem jest marginalna przyczepność większości powłok termoplastycznych warunkująca konieczność wstępnego przygotowania podłoża, zarówno w odniesieniu do poliestrowych, winylowych, jak i nylonowych termoplastycznych farb proszkowych.