Lakiernictwo Proszkowe

Minusem jest to, że całe powietrze dodawane do systemu, aby zapewnić stałe dostarczanie proszku, musi wydostać się przez dyszę natryskową aplikatora. Pod warunkiem, że większość konwencjonalnych dysz rozpylających ma otwór o stałym rozmiarze, powietrze używane do dostarczania proszku do dyszy również kształtuje strumień i określa aerodynamikę.
W przypadku konwencjonalnej technologii pompy eżektorowej zadanie dostarczania proszku ze zbiornika do dyszy natryskowej nie może być oddzielone od zadania kształtowania wzoru natrysku i optymalizacji aerodynamiki w strefie aplikacji proszku. W związku z tym jesteśmy ograniczeni w naszej zdolności do samodzielnej optymalizacji wydajności proszku i aerodynamiki strumienia natrysku.
Sprawa pogarsza się stopniowo, gdy próbuje się zwiększyć wydatek farby. Rysunek 3 ilustruje typową charakterystykę pracy pompy eżektorowej – tzw. charakterystykę pompy.

Łatwo zauważyć, że przy niskich natężeniach przepływu proszku nachylenie krzywej jest dość strome i mniej więcej liniowe. Podczas pracy w punkcie A krzywej wzrost wydajności proszku ΔQ wymagałby zwiększenia ΔV₁ objętości powietrza dozującego.
Wraz ze wzrostem wydajności proszku krzywa pompy spłaszcza się, a każdy kolejny wzrost wydajności wymaga stopniowo większego wzrostu ilości powietrza. W punkcie B krzywej ten sam wzrost objętości proszku ΔQ wymaga zwiększenia objętości powietrza o ΔV₂ > ΔV₁. Ten dramatyczny wzrost objętości powietrza może mieć znaczący negatywny wpływ na wydajność aplikacji systemu natryskowego ze względu na zwiększoną prędkość strumienia.
Aby uzyskać pełną kontrolę nad prędkością strumienia, musimy najpierw znaleźć sposób na przełamanie naszej zależności od powietrza i znaleźć sposób na dostarczenie farby do dyszy aplikatora przy minimalnej objętości powietrza. Jest to możliwe dzięki technologii pomp HDLV (rys. 4).

Szczegółowe wyjaśnienie, jak działa pompa HDLV, zajęłoby zbyt dużo miejsca w tym artykule. Najprostszym sposobem zrozumienia zasady jego działania jest wyobrażenie sobie silnika dwusuwowego – dwóch cylindrów pracujących przeciwfazowo względem siebie. Tylko zamiast popychać tłoki silnika cylindry wyrzucają proszek z bardzo małą ilością powietrza – tylko tyle, aby opróżnić cylinder. A co najważniejsze, nie ma ruchomych części, które mogą zostać zatkane proszkiem. Proszek wymaga jedynie niewielkiej fluidyzacji, jest wciągany do zaworów za pomocą podciśnienia i podawany do węża proszkowego przy najmniejszym nadciśnieniu. Proszek przemieszcza się przez wąż do pistoletu natryskowego w praktycznie stałym strumieniu z absolutnie minimalną ilością powietrza.