Normy/Prawo

W każdym przypadku, gdy w opracowaniu analitycznym pojawi się zalecenie montażu jakiegoś technicznego system ochrony przed wybuchem i pożarem, autor opracowania powinien szczegółowo uzasadnić inwestorowi i projektantom instalacji powody, dla których wskazuje taki system, gdy jego instalacja w lakierni nie wynika bezpośrednio z zapisów zawartych w obowiązujących przepisach prawa. 

W lakierni ciekłej, niezależnie od jej wielkości i branży w jakiej funkcjonuje, są to najczęściej projektowane systemy detekcji stężeń par palnych substancji, system tryskaczy przeciwpożarowych oraz czujniki przeciwpożarowe instalowane wewnątrz kabiny lakierniczo-suszarniczej. W ochronie obiektu przed pożarem i wybuchem przed każdym inwestorem stawiane są wymagania formalnoprawne w zakresie formalnym, czyli minimalny poziom wymaganych zabezpieczeń i rozwiązań technicznych w zakresie szeroko rozumianej ochrony ppoż. W tym obowiązkowym zakresie ocena zagrożenia wybuchem rozstrzyga o konieczności zastosowania określonych w przepisach rozwiązań, albo w sposób jednoznaczny je wyklucza, ponieważ przepisy prawa wskazują rozwiązania alternatywne, czyli takie, jakie trzeba wyprowadzić… jeżeli pojawia się jakiś warunek. Inaczej zaprojektowany i wykonany zostanie budynek, gdy klasyfikacja wybuchowa pomieszczeń znajdującej się w nim lakierni zakwalifikuje je do grupy pomieszczeń zagrożonych wybuchem, a zupełnie inaczej zostaną one zaprojektowane, gdy taka klasyfikacja wykaże, że nie są to jednak pomieszczenia zagrożone wybuchem. Od tej klasyfikacji zależy między innymi to, czy można będzie zlokalizować lakiernię na parterze obiektu, a nad nią kolejne kondygnacje użytkowe i zorganizować tam magazyny, zaplecza socjalne czy biura. W jednych przypadkach będzie to możliwe, w innych absolutnie wykluczone. Klasyfikacja wybuchowa pomieszczeń przyjęta w O.Z.W. narzucać może nawet miejsce lokalizacji obiektu z lakiernią na działce oraz odległość projektowanego budynku od budynków z nim sąsiadujących. 

Gdy jednak inwestor ma nieprzyjemne doświadczenia z pożarem czy wybuchem lub zagraniczna centrala firmy wyznacza bardzo wysokie standardy ochrony ppoż. dla swoich filii i oddziałów, nie zważając na krajowe przepisy i określone w nich wymagania podstawowe, to w takich przypadkach zakres projektowanych i zastosowanych rozwiązań technicznych dalece wykraczać może poza wymagania formalnoprawne w ochronie ppoż. Wyższy niż wymagany przepisami standard zabezpieczeń ppoż. może także wynikać z daleko posuniętych oczekiwań i warunków ubezpieczyciela obiektu wymuszającego wykonanie w nim zaawansowanych systemów technicznych nadzoru oraz kontroli zagrożenia pożarem i ochrony przed wybuchem, a także rozwiązań ograniczających skutki takich zdarzeń. W aspekcie kosztów inwestycyjnych przedsięwzięcia najważniejsze jest jednak, żeby inwestor i służby nadzoru precyzyjnie zdawały sobie sprawę, jaki zakres ochrony ppoż. wymagany jest dla projektowanego obiektu przepisami prawa. Co wynika ze szczegółowej analizy zagrożeń oraz klasyfikacji przyjętych w ocenie zagrożenia wybuchem, a co jest już zestawem indywidualnych, ponadstandardowych wytycznych, które inwestor chce zastosować w budowanej lakierni, choć nie zmuszają go do tego żadne wymagania formalnoprawne. Zwiększanie nakładów inwestycyjnych w zakresie ochrony przed pożarem i ochrony przed wybuchem nie powinno opierać się o braki wiedzy i doświadczenia autora opracowania O.Z.W. lub projektantów w zakresie technologicznym lakierni i przytaczaniu przez nich argumentacji niby-formalnej opartej o założenie „wydaje mi się” lub „tak się to robi w każdej lakierni”. Często wprowadzenie nieuzasadnionych formalnie rozwiązań technicznych w zakresie ochrony przed pożarem i wybuchem wynika z wcześniejszej wizytacji innej lakierni, w której ponadstandardowe systemy zabezpieczeń i ochrony wchodzą w skład wyposażenia obiektu, choć w większości obiektów kończą się one jedynie na podstawowych wymaganiach określonych przepisami. Gdy wizytując funkcjonującą lakiernię i oceniając zastosowane w niej rozwiązania nie mamy dostępu do uzasadnienia wprowadzenia danego systemu zabezpieczeń, trudno jest ocenić, czy pojawił się on w obiekcie wskutek twardych nakazów zawartych w O.Z.W., sugestii autora analizy, świadomych decyzji inwestora, wymuszenia na nim takich rozwiązań, czy też funkcjonują one w tym konkretnym obiekcie na skutek błędnych klasyfikacji O.Z.W., jej braku lub nierzetelności działań projektantów.