Farbę można również mieszać w sklepach, korzystając z receptury kolorów zamieszczonej na stronie internetowej dystryktu.
Pierwotnie wykonawcy stosowali ołowiany podkład i farbę nawierzchniową na bazie ołowiu. Metoda ta została zastąpiona w 1968 roku z powodu agresywnej korozji na rzecz nieorganicznego podkładu cynkowo-krzemianowego i winylowych farb nawierzchniowych. W 1990 roku farba nawierzchniowa została podobno zmieniona na emulsję akrylową, aby spełnić wymagania stanowe dotyczące lotnych związków organicznych (VOC).
Gdy dziesięć lat temu malowano dwie główne liny i konstrukcje północnego wiaduktu, malarze zastosowali system składający się z podkładu, a następnie dwóch warstw farby wykończeniowej, który okazał się krótkotrwały. − Pojawiały się przebarwienia − biała rdza. Most funkcjonuje w bardzo trudnych warunkach klimatycznych, narażony na działanie mgły i warstwy soli − powiedział Derrick Castle, kierownik ds. rozwoju biznesu mostów i autostrad w firmie Sherwin-Williams. − Przeprowadziliśmy pewne dochodzenie we współpracy z władzami dystryktu i odkryliśmy, że białe zasolenie było reakcją na sól zawartą w powietrzu i podkład cynkowy, który wydostał się przez akryl.
− Nałożyliśmy dwie warstwy wykończeniowe − powiedział Fred Mixon, inspektor ds. farb w Rejonie Autostrad i Transportu Mostu Golden Gate. − Używamy tego lakieru, ponieważ jest elastyczny, odporny na promienie UV i chroni przed solą. Farby epoksydowe nie są odporne na promieniowanie UV, dlatego na wierzch kładziemy farby akrylowe.
Zespół Mixona koncentruje się obecnie na malowaniu południowej części mostu, które rozpoczęło się około trzech lat temu. − Nasz zespół kontrolny sprawdza obszary na moście, a następnie numeruje je od wysokiego do niskiego priorytetu − powiedział Mixon. − Jeśli jakiś odcinek ma wysoki priorytet, od razu się nim zajmujemy.
Mixon nadzoruje 42-osobową załogę, w skład której wchodzą inspektorzy, ślusarze, elektrycy i malarze. Ekipy te muszą walczyć z wiatrem, ponieważ zazwyczaj są zawieszone wysoko nad mostem, aby sprawdzać i naprawiać skorodowaną stal, usuwać płyty i pręty, by zapewnić dostęp oraz tworzyć strefy izolacyjne do piaskowania.
− Przez cały czas mamy 100 proc. wilgotności z powodu mgły, a w ciągu jednego dnia na moście mogą wystąpić trzy pory roku − mówi Mixon. − Musimy mieć tymczasem wilgotność poniżej 85%, aby móc nakładać warstwy wierzchnie. Aby temu zaradzić, używane są różne urządzenia obniżające poziom pary wodnej w powietrzu.
I dodaje: − Za każdym razem, gdy dotykam pędzla, nie mogę powstrzymać się od dumy − to Golden Gate! Najbardziej kultowy most na świecie. Redakcja
redakcja@lakiernictwo.net
Komentarze (0)