Artykuły branżowe

- Kształt ziarna ściernego

Śruty okrągłe z natury rzeczy są trwalsze od śrutów ostrokrawędziowych (łamanych), gdyż są one wytwarzane przez kruszenie niekształtnych śrutów okrągłych. Pozostające w nich pęknięcia częściowe przy pierwszym uderzeniu w powierzchnię obrabianą spowodują pełne rozłupanie ziarna śrutu ostrokrawędziowego.

Procesy destrukcji śrutów

Złuszczanie powierzchni śrutu ma miejsce, gdy najtrwalszy śrut okrągły jest pozbawiony wymienionych wad, a więc jest najwyższej jakości. Śruty miękkie (niskowęglowe i kuliste nierdzewne) podczas wielokrotnego ich użycia zwiększają twardość swojej warstwy zewnętrznej, co prowadzi do ich złuszczania się według tego schematu, co jest również cechą ich wysokich trwałości. Złuszczanie rdzeniowe śrutu ma miejsce głównie pośród śrutów wysokowęglowych bez właściwej obróbki cieplnej. Masywne rozszczepianie pojawia się, gdy śrut (najczęściej żeliwny i wysokowęglowy) posiada puste przestrzenie, wady skurczowe i pęknięcia. Kruche pękanie jest najczęściej charakterystyczne dla śrutów żeliwnych i staliwnych wysokowęglowych hartowanych bez odpowiedniego odprężania końcowego. Krajowy śrut żeliwny łamany (C 2,96) posiada w swojej strukturze wyraźnie wydzielony grafit na osnowie ferrytycznej i cementyczno-ferrytycznej, które obniżają jego właściwości mechaniczne.

Fotografie 1. Śrut staliwny wysokowęglowy po poszczególnych ilościach jego zawrócenia.

Czynniki wpływające na siłę uderzenia ziarna śrutu w powierzchnię obrabianą

- Energia uderzenia ziarna śrutu w powierzchnię obrabianą

Energia ziaren śrutów wynika ze wzoru: EK = mv2/2 = ??d3v2/12. Siła uderzenia ziarna śrutu jest wprost proporcjonalna do ciężaru właściwego śrutu ?, średnicy ziarna w trzeciej potędze d3, prędkości ziarna ścierniwa w drugiej potędze v2. To oznacza, iż w największym stopniu zależy od wielkości ziarna ściernego, a w drugiej kolejności od prędkości uderzenia ziarna ściernego w drugiej potędze (v2), natomiast w mniejszym stopniu od ciężaru właściwego ścierniwa (?).