Artykuły branżowe

Odpowiednie przygotowania sprężonego powietrza a jakość powłoki lakierniczej

Przełom XX i XXI wieku jest okresem szybkiego rozwoju i ciągłego udoskonalania wszelkich metod lakierowania powierzchniowego. Oprócz dostępu do nieprzebranej masy lakierów podkładowych, nawierzchniowych i baz najwyższej jakości, współczesne warsztaty lakiernicze dysponują najnowocześniejszym sprzętem, począwszy od pistoletów lakierniczych, a skończywszy na wyrafinowanych konstrukcjach głowic do automatów.

Wydawać by się mogło, że nic nie stoi na przeszkodzie dla uzyskania powłoki lakierniczej o perfekcyjnej jakości. Skąd zatem „rybie oczka”, kratery, okrągłe wgłębienia, nieregularne wtrącenia, plamy wodne czy utrata przyczepności? Przyczyna tkwi w złej jakości sprężonego powietrza. Wielu lakierników pochłoniętych doborem wysokiej jakości lakieru i zainstalowaniem nowoczesnych urządzeń lakierujących nie pamięta, że podstawowym czynnikiem mającym jednocześnie znakomity wpływ na efekt końcowy w procesie lakierowania i przygotowania powierzchni jest sprężone powietrze. Jego zła jakość objawiać się może pojawianiem wody, oleju czy zanieczyszczeń stałych w instalacji pneumatycznej i na gotowych wyrobach. Występowanie tych czynników jest naturalnym efektem ubocznym procesu sprężania powietrza, jednak może on być spotęgowany poprzez zastosowanie sprężarki złej jakości, brak odpowiedniej jakości filtrów i urządzeń osuszających. Trzeba jasno powiedzieć, że nie wystarczy zainstalowanie „odstojnika”, aby pozbyć się wilgoci w sprężonym powietrzu, tak jak nie wystarczy zainstalować „filtr–reduktor”, aby wyeliminować całkowicie olej czy cząsteczki stałe. Powietrze zasysane przez sprężarkę zawsze zawiera wilgoć, której ilość zależy od aktualnych warunków atmosferycznych. Nie mamy więc wpływu na wilgoć zasysaną przez sprężarkę, ale mamy wpływ na jej ilość w sprężonym powietrzu. Wszystkie sprężarki (nawet bezolejowe) emitują do instalacji wraz ze sprężonym powietrzem większą lub mniejszą ilość oleju podobnie jak zanieczyszczeń stałych, których ilość zależy od stopnia skuteczności filtra na ssaniu sprężarki.

Jakość sprężonego powietrza w zakresie zawartości cząstek stałych, wody i oleju definiuje norma ISO 8573-1 (tabela 1.).

Zalecana klasa czystości sprężonego powietrza dla pistoletów lakierniczych przedstawia się następująco: olej – 1, cząsteczki stałe – 1, woda – 1-3.