Artykuły branżowe

Plan wdrażania do 2018 r.

Zależnie od rodzaju substancji oraz jej ilości na rynku zostały wprowadzone różne daty końcowej rejestracji. I tak dla przykładu, substancje kancerogenne, toksyczne czy też mutagenne (substancje CRM) muszą przejść proces rejestracyjny nie później niż do 30 listopada 2010 roku. Data ta tyczy się również substancji wysoce toksycznych dla organizmów wodnych produkowanych w ilości 100 m3 ton rocznie oraz dla wszystkich produktów wytwarzanych w ilości 1000 m3 ton rocznie. Maj 2013 r. jest natomiast ostatnim okresem dla rejestracji wszystkich produktów wytwarzanych w ilości min. 100 m3 ton rocznie. Limit czasowy rejestracji substancji wprowadzanych w ilościach do 1 m3 ton rocznie upływa pięć lat później. Producenci oraz importerzy muszą przesłać dokumenty zgłoszeniowe do ECHA przed upływem ww. dat. Zgłoszenia rejestracyjne muszą zawierać charakterystykę produktu odnoszącą się do sposobu użycia i przechowywania. Każda rozpatrywana substancja jest badana pod kątem ryzyka negatywnego oddziaływania na ludzi i środowisko. Szczegółowy charakter badań zależy od ilości sprzedawanego lub produkowanego towaru. W przypadku, kiedy producent spóźni się z rejestracją lub kiedy testy są zbyt drogie, aby mógł je wykonać, dana substancja nie może być dłużej wprowadzana na rynek.

Obowiązek dwukierunkowego przepływu informacji

REACH rozsyła informacje poprzez własne kanały dystrybucji do producentów i ich dostawców. REACH obliguje te podmioty do przekazywania dalej do sprzedawców i dystrybutorów informacji o konieczności i czasie rejestracji poszczególnych substancji oraz o ich wpływie na zdrowie i życie ludzi oraz na stan środowiska naturalnego. Dane te są potrzebne do tego, aby w sposób właściwy w odniesieniu do informacji umieszczonych w zgłoszeniu rejestracyjnym użytkować daną substancję pod względem minimalizacji ryzyka możliwych zagrożeń. W przypadku, kiedy producent nie zapewni danych na temat sposobu użytkowania, np. ze względu na tajemnicę handlową, wówczas dostawca zmuszony jest do przeprowadzenia analizy ryzyka w odniesieniu zarówno do zdrowia ludzkiego, jak i bezpieczeństwa dla środowiska.

Prowadzenie procesu rejestracyjnego, jak i samo zatwierdzenie rejestracji każdej z substancji chemicznej, jest dokonywane na podstawie dostarczonego zgłoszenia. Dotyczy to również procedury aprobacyjnej substancji o dużych stężeniach (SVHCs). Substancje takie są klasyfikowane w toku złożonego procesu. Jednym z etapów jest oddzielenie składnika chemicznego, jaki ma być poddany najbardziej szczegółowym badaniom. Pod koniec połączonego procesu badań i rejestracji podejmowana zostaje decyzja czy stosowanie danej substancji będzie zastrzeżone, a jeśli tak, to w jakim zakresie. Lista SVHCs zawiera wszystkie substancje CRM, jak również związki trudno degradowalne, odkładające się w organizmie lub toksyczne. Lista SVHC zawiera substancje, które są stosowane w środkach do zabezpieczeń antykorozyjnych, jak np. chromian sodu czy też chlorek kobaltu, których stosowanie w dłuższym okresie stoi pod znakiem zapytania. Podsumowując, należy powiedzieć, iż nie jest możliwym przewidzieć jak dyrektywa REACH wpłynie na dostępność substancji do produkcji środków ochrony powierzchni. Jednakże dostawcy tych produktów przewidują, iż większość z produktów podlegających utylizacji nadal będzie dostępnych.