Ich rola i sposoby wykorzystania
Powierzchnie referencyjne są to odpowiednie fragmenty lub elementy konstrukcji przeznaczone do: ustalenia minimalnego, możliwego do przyjęcia poziomu wykonania prac; sprawdzenia, czy podane przez producenta lub wykonawcę dane są prawidłowe; umożliwienia oceny właściwości powłoki w dowolnym czasie po zakończeniu prac. Powierzchnie referencyjne nie służą na ogół do celów gwarancyjnych, ale mogą być w tym celu stosowane, jeżeli wyrażą na to zgodę zainteresowane strony. Tak mniej więcej napisane jest o powierzchniach referencyjnych w normie PN-EN ISO 12944-7.
W rzeczywistości producenci konstrukcji stalowych oraz wykonawcy prac antykorozyjnych najczęściej spotykają się z pojęciem powierzchni referencyjnych przy malowaniach, które mają być objęte gwarancją. Ze względu na to, że gwarancje na prace malarskie są związane z kilkoma stronami kontraktu, w wyborze powierzchni referencyjnych i nadzorowaniu ich czyszczenia i malowania powinni brać udział przedstawiciele: inwestora, projektanta, wykonawcy konstrukcji, wykonawcy prac malarskich i dostawcy farb. Tak się zdarza, ale najczęściej w nadzorach uczestniczą inspektorzy dostawcy farb i bezpośredni wykonawcy malowania. Nawet niewielka liczba osób z zewnątrz obserwujących proces malowania i wykonujących w tym czasie szereg pomiarów powoduje, że niejednokrotnie nawet dobremu malarzowi i jego bezpośredniemu zwierzchnikowi trzęsą się ręce i nawet najlepszy malarz popełnia wtedy więcej błędów. W tym artykule opiszemy jak należy przygotować się do malowania powierzchni referencyjnych i czemu poza gwarancjami mogą one służyć.
Norma zaleca jednocześnie, żeby powierzchnie referencyjne, które uległy uszkodzeniu nie pełniły dalej tej roli. Dość często przy małych kontraktach, gdzie do malowania jest mniej niż 1000 m2, wykonawcy przygotowują tylko jeden element. Nie jest to dobre rozwiązanie. Niebezpieczeństwo powstania uszkodzeń w czasie transportu i montażu konstrukcji jest na tyle duże, że powinno się przygotowywać co najmniej dwie powierzchnie referencyjne, na dwóch różnych częściach konstrukcji. Dobrą praktyką jest w trakcie malowania powierzchni referencyjnych malowanie tak zwanych świadków, czyli blach lub fragmentów kształtowników wykonanych z tego samego materiału co konstrukcja. Wskazane jest, żeby blachy lub ścianki kształtowników miały grubość co najmniej 10 mm. Te blachy "świadkowie" pozwolą na przeprowadzenie testów niszczących bez narażania konstrukcji zasadniczej. Kiedyś nadzorowałem malowanie masztów jednej z sieci telefonii komórkowej i kiedy przyjechałem na odbiór końcowy, spora część konstrukcji była co kilka metrów ponacinana nożem Petersa dla sprawdzania przyczepności metodą siatki nacięć. Wszystkie nacięcia wskazywały na dobrą przyczepność systemu, ale było ich tyle, że znaczną część konstrukcji trzeba było ponownie oczyścić i przemalować. Badania niszczące to zło konieczne, wykonuje się je tylko wtedy, gdy takie są warunki kontraktu lub określony parametr malowania, np. przyczepność budzi wątpliwości. Najlepiej wówczas posłużyć się "świadkiem", który został oczyszczony, pomalowany i wysuszony w tych samych warunkach co konstrukcja zasadnicza. Dopiero jak wyniki testów na "świadku" będą negatywne, wtedy należy je powtórzyć na konstrukcji zasadniczej, gdyż i tak najprawdopodobniej będzie ona do przemalowania.
Komentarze (0)