Metoda 1A
Oznaczenie grubości mokrej warstwy zgodnie z normą można wykonać trzema sposobami. W warunkach warsztatowych powszechny jest sposób oznaczony w normie jako metoda 1 a - pomiar przyrządem grzebieniowym (rys. 1).
Przy pomiarach tą metodą należy pamiętać, że pomiar jest przybliżony i zależy od dokładności przyrządu, który z reguły wyskalowany jest co 10, 25 lub 50 µm. Na wyniki ma wpływ szybkość wykonania pomiaru po malowaniu oraz podłoże. Pomiar powinien być wykonany bezpośrednio po nałożeniu farby. Pomiary na nierównych lub elastycznych podłożach zawsze obarczone są sporym błędem.
Przykład
Jeżeli uzyskaliśmy wynik taki jak na rys. 1, czyli 457 µm, musimy liczyć się z tym, że grubość mokrej powłoki może wynosić od 457 do 507 µm. Znając objętościową zawartość części stałych w farbie oraz procentowy dodatek rozcieńczalnika, możemy wyliczyć oczekiwaną grubość powłoki suchej ze wzoru:
gdzie:
GPM - grubość powłoki mokrej
GPS - grubość powłoki suchej [µm]
RD - dodatek rozcieńczalnika w % objętościowych
Vo - procentowa objętościowa zawartość części stałych
Przyjmując, w naszym przykładzie, że farba ma 65% części stałych objętościowo i dodano do niej 10% rozcieńczalnika, grubość suchej powłoki wyniesie od 270 do 300 µm. W praktyce częściej korzystamy ze wzoru, z którego wyliczamy grubość powłoki mokrej dla podanej w specyfikacji grubości powłoki suchej:
Oznaczenia jak wyżej.
Metoda 1B
Jest to bardziej precyzyjny sposób pomiaru od metody 1A. Ze względu na rozmiary przyrządu oraz większą powierzchnię pomiarową (duży widoczny ślad po pomiarze) jest ona częściej stosowana w warunkach laboratoryjnych (rys. 2).
Rys. 1. Zasada pomiaru grubości przyrządem grzebieniowym.
Rys. 3. Zasada badania powłoki metodą nacięcia klinowego (mikroskopową) 6B.
Metoda 6B
W warunkach terenowych można badać grubość powłok metodą mikroskopową opisaną w normie jako B - nacięcie klinowe. Przyrząd składa się z mikroskopu z podziałką, wyposażony jest z reguły w oświetlenie i komplet noży o określonych kątach ostrza (tab. 1).
Zasadę pomiaru ilustruje rys. 3. W celu ułatwienia oznaczeń zaleca się zamalować miejsce, w którym zostanie wykonane nacięcie, flamastrem o kontrastowym kolorze w stosunku do koloru powłoki malarskiej.
Metodę najczęściej stosuje się w przypadku konieczności sprawdzenia grubości poszczególnych warstw powłoki. Ponieważ w trakcie pomiaru powłoka ulega uszkodzeniu, powinno się z niej korzystać tylko wtedy, jeżeli powstała uzasadniona wątpliwość, że którąś warstwę pominięto lub naniesiono zbyt cienko.
Komentarze (1)