O lepszych właściwościach i bardziej eko
Kobalt jest obecnie szeroko stosowany w pasywacjach, podnosząc ich odporność korozyjną i zwiększając odporność powłok cynkowych na wysokie temperatury. Niemniej jednak, bardziej restrykcyjne limity stężenia kobaltu w ściekach stosowane w wielu krajach oraz wpisanie soli kobaltu na listę "Substancji wzbudzających szczególnie duże obawy" (SVHC, REACH) spowodowały wzmożone zainteresowanie branży obróbki powierzchniowej procesami niezawierającymi kobaltu.
Obecnie dostępne są bezkobaltowe procesy spełniające wysokie wymagania przemysłu. Technologie te występują w wersji niebieskiej, czarnej, klarownej oraz z irydescencją i mogą być stosowane zarówno na powłoki cynku, jak i jego stopy.
Mimo że chrom trójwartościowy nie jest toksyczny i powszechnie stosowany jako składnik pasywacji, niektóre z sektorów przemysłu, np. elektroniczny, wymagają nowych generacji pasywacji niezawierających żadnych metali ciężkich, takich jak chrom czy kobalt.
Rys. 1. Pasywacje cienkopowłokowa (niebieska)
oraz grubopowłokowa (irydescencyjna) oparte na chromie (III).
Cynk alkaliczny
Cynk kwaśny
Rys. 2. Mikrografy SEM strawionych zgładów oraz powłok zamrożonych ciekłym azotem.
Powłoki charakteryzują się odmienną strukturą i podatnością na działanie pasywacji.
Wprowadzenie
Elektrolityczne powłoki cynku i jego stopów od dawna są stosowane do zabezpieczania stali. Powłoki te mogą być nakładane zarówno z elektrolitów alkalicznych, jak i kwaśnych.
Elektrolity kwaśne zapewniają wyższy stopień wybłyszczenia powłok Zn lub ZnFe i stosowane są głównie do pokrywania w obróbce bębnowej mniejszych, nieskomplikowanych elementów, takich jak elementy złączne. Często też są również stosowane do pokrywania żeliwa. Elektrolity te nie zawierają amonu oraz kwasu borowego i są dostępne w sprzedaży już od wielu lat. Główną zaletą tych elektrolitów jest wysoka sprawność i tym samym szybkość krycia, co czyni proces cynkowania i cynko-niklowania ekonomicznym w masowej produkcji bębnowej.
Komentarze (0)