Konwencjonalne metody usuwania farby i alternatywne technologie
Farby proszkowe i systemy farb proszkowych celowo zostały tak opracowane, aby wytrzymywały trudne warunki i pozostawały w związku z podłożem. Zdejmowanie powłok farb przemysłowych, czy to w celu odzyskania cennych części z powodu wad malarskich, czy też jako metoda konserwacji służąca czyszczeniu pomalowanych stojaków i uchwytów jest niezbędną częścią procesu malowania proszkowego.
Tradycyjne chemiczne metody usuwania farb zostały opracowane jako alternatywa dla metod mechanicznych i termicznych. Często wykorzystują one jednak niebezpieczne rozpuszczalniki lub stężone składniki nieorganiczne. Dla celów niniejszego artykułu rozpuszczalnik definiuje się jako związek organiczny o temperaturze wrzenia poniżej 250°C, powszechnie stosowany do usuwania farby, który podlega surowym uregulowaniom prawnym. Chociaż tradycyjne chemiczne metody usuwania farby są skuteczne, to stanowią znaczne zagrożenie dla zdrowia pracowników, bezpieczeństwa i otaczającego środowiska, w wyniku czego coraz trudniej im sprostać coraz bardziej restrykcyjnym przepisom globalnym.
Tradycyjne metody usuwania farby
Jako że ilość powłok organicznych do zastosowań przemysłowych wzrosła, zostało opracowanych kilka nowych metod usuwania proszków z powłok organicznych - mechaniczna, termiczna i chemiczna. Metody mechaniczne, takie jak piaskowanie, skrobanie, szlifowanie i wstrząsanie, wymagają fizycznego usunięcia utwardzonej farby proszkowej z podłoża, co jest bardzo czasochłonne i pracochłonne oraz powoduje uszkodzenia tego podłoża. Metody termiczne wykorzystują do usuwania farby z podłoża ekstremalne temperatury. Wysoka temperatura w metodach termicznych (taka jak uzyskiwana w piecach do wypalania, w złożach fluidalnych i emulgujących solach), aby zniszczyć powłokę organiczną osiąga aż 538°C. Te sposoby mają jednak kilka wad; wysoka temperatura robocza stale modyfikuje właściwości materiału użytego na podłoże, co w sposób niepożądany umożliwia reklamowanie części. W zależności od procesu, stelaże/zaciski mogą zostać zniekształcone przez wysokie temperatury robocze, które są niedopuszczalne. Do usunięcia popiołu przed ponownym napylaniem często wymagane jest rozległe czyszczenie. Czas schładzania jest czynnikiem pogarszającym wydajność i stanowi zagrożenie dla pracowników. W celu poprawy jakości powietrza, piece do wypalania podlegały kontroli emisji; ogólnokrajowy ich zakaz został wprowadzony w Stanach Zjednoczonych pod koniec 2010 roku. Inna metoda termicznego usuwania farby - kriogeniczna - wykorzystuje do usuwania proszku i metalu skroplony gaz (np. ciekły azot w temperaturze minus 196°C) naruszając ich wiązania. Chociaż metoda ta nie wyzwala emisji szkodliwych substancji, tak jak inne metody termiczne, to po jej zakończeniu części nadal wymagają rozległego mechanicznego usuwania proszku
Komentarze (0)