Błędy i braki w wymaganiach norm na lakiery do podłóg i mebli
Poprawianie błędów i uzupełnianie braków w PN (Polskich Normach) na lakiery na drewno należy rozpocząć od terminu „wyroby lakierowe”. Termin ten jest stosowany niepoprawnie do wszystkich farb, lakierów, emalii, a więc wyrobów malarskich.
Wyrób lakierowy to taki, który został sporządzony z lakieru, np. poprzez dodanie do niego pigmentów i wypełniaczy, tworząc kryjącą farbę lub emalię. Błędne jest nazywanie lakieru wyrobem lakierowym, a powielanie tego błędu przeniesiono na normy zarówno krajowe, jak również tłumaczenia norm zagranicznych. We wszystkich, wydawanych przez Spektrochem, publikacjach, normach, wynikach badań czy też referatach stosowane są wyłącznie terminy wyroby malarskie lub zamiennie materiały malarskie.
- PN-C-81150:1997 „Lakier poliuretanowy nawierzchniowy do łodzi”,
- PN-C-81800:1998 „Lakiery olejno-żywiczne, ftalowe modyfikowane i ftalowe kopolimeryzowane styrenowane”,
- PN-C-81802:2002 „Lakiery wodorozcieńczalne stosowane wewnątrz”,
- PN-C-81922:2004 „Lakier poliuretanowy jednoskładnikowy”,
- PN-C-81923:2004 „Lakiery epoksydowe”,
- ZUAT-15/VIII.04/2003 „Lakiery do posadzek drewnianych”.
Wymagania opisane w normach - Zawartość substancji nielotnych
Zawartość substancji nielotnych (zawartość suchej pozostałości) jest to ta część lakieru, która pozostaje na podłożu, tworząc powłokę. Są to substancje błonotwórcze spoiwa użytego do produkcji lakieru. Tym spoiwem może być żywica, np. ftalowa (lakiery ftalowe rozpuszczalnikowe), żywica ftalowa wodorozpuszczalna (lakiery ftalowe wodorozpuszczalne), dyspersja polimerów akrylowych (lakier wodorozcieńczalny akrylowy) i inne. W wyrobach rozpuszczalnikowych coraz bardziej zaostrzane są wymagania dotyczące zawartości rozpuszczalników i to właśnie zawartość suchej pozostałości wskazuje, ile jest części stałych, w tym przypadku w lakierze, a ile jest części lotnych, opuszczających powłokę podczas wysychania. W przypadku większości lakierów sucha pozostałość wynosi w granicach 30 do 60% m/m (ułamek masowy), ale również i mniej. Niekiedy nie jest możliwe otrzymanie lakieru o suchej pozostałości na tyle zwiększonej, aby spełnić wymagania dotyczące zawartości rozpuszczalników i jednocześnie otrzymać wyrób o odpowiedniej lepkości do nakładania. Suchą pozostałość oznacza się przez oznaczenie różnic masy próbki suszonej w znormalizowanej temperaturze, wyrażonej w procentach. Badanie wykonuje się zgodnie z PN-84/C-81512.
Komentarze (0)