Artykuły branżowe

Alternatywa do chemicznych metod usuwania powłok malarskich

Obróbka powierzchni metodami strumieniowo-ściernymi należy do bardzo dynamicznie rozwijających się metod obróbki. Ważnymi czynnikami przyśpieszającymi ten rozwój są dążenia do zwiększenia ochrony przed korozją różnorodnych wyrobów i instalacji poprzez dobre przygotowanie powierzchni przed nałożeniem powłok ochronnych. Istotnym czynnikiem jest też rozwój technik wytwarzania, które wymagają stosowania nowych metod i specjalnych mediów obróbczych.

Rozwój obróbki strumieniowo-ściernej dotyczy zarówno urządzeń, zwanych śrutownicami, jak i mediów stosowanych w tej obróbce, zwanych śrutami. Współczesna obróbka strumieniowo-ścierna ma do dyspozycji różnorodne media. Można je podzielić na media metalowe, mineralne, z tworzyw sztucznych, roślinne i specjalne [1]. Spośród tych mediów śruty z tworzyw sztucznych to grupa mediów specjalnych zastosowań, których wykorzystanie, szczególnie w przemyśle krajowym, nie jest wystarczające. Wprowadzenie śrutów z tworzyw sztucznych do obróbki strumieniowo-ściernej to efekt poszukiwań łagodnego medium obróbczego, które usuwa zbędne warstwy na podłożu, nie naruszając jednocześnie struktury tego podłoża. Wynika to głównie z tego, że stosowany śrut jest tak dobrany, iż jest on bardziej twardy od usuwanej warstwy, zaś bardziej miękki od podłoża. Ważnym czynnikiem było też dążenie do wyeliminowania uciążliwych metod chemicznych usuwania starych powłok malarskich z delikatnych powierzchni aluminiowych czy kompozytowych. Dotyczyło to głównie przemysłu lotniczego, gdzie dopracowano techniki obróbki określane po ang. "Plastic media blasting".

Podstawą podziału śrutów z tworzyw sztucznych może być sposób ich otrzymywania, rodzaj tworzywa sztucznego czy zakres zastosowania. Można je podzielić na dwie podstawowe grupy. Jedna grupa to śruty otrzymywane poprzez rozdrabnianie i następną klasyfikację na klasy ziarnowe różnych tworzyw sztucznych, którymi są głównie duroplasty (ang. Plastic Blasting Media), zaś druga grupa to termoplastyczne tworzywa formowane w postaci regularnych walców, sześcianów lub kulek różnej wielkości (ang. Deflashing Media). Każda z tych grup ma inny zakres zastosowań.

Śruty otrzymywane przez rozdrabnianie półproduktów to zbiór ziaren o nieregularnych kształtach, dla których główny obszar zastosowań to oczyszczanie powierzchni form z produktów powstających w procesie przetwórstwa tworzyw sztucznych i gumy oraz usuwania powłok malarskich i kleju z różnorodnych powierzchni. Śruty o formowanym kształcie ziaren to głównie media do obróbki detali z tworzyw sztucznych i gumy po procesie ich formowania i wyjęcia z form. Specjalną grupę stanowią śruty do obróbki kriogenicznej, głównie gumy. Przedmiotem niniejszego artykułu są śruty o nieregularnych kształtach.