Poznaj technikę nanoszenia i utwardzania wodnych wyrobów lakierowych
Wzrost popularności wodnych produktów do uszlachetniania powierzchni drewnianych i drewnopochodnych spowodował jeszcze większy wzrost ofert od dostawców. Niestety, jakość dużej ilości wodnych wyrobów lakierowych pozostawia wiele do życzenia, gdyż zostały one przygotowane w pośpiechu, będąc odpowiedzią producentów oraz dostawców na zwiększony popyt, jak również regulacje UE ograniczające zawartość VOC (lotnych związków organicznych). Jak jednak w tak różnorodnym asortymencie ma odnaleźć się, chcący iść z postępem producent mebli, aby nie zniechęcić się do nowej technologii, czego przyczyną może być wybranie niedopracowanego wodnego wyrobu lakierowego?
Właściwe opracowanie składu wodorozcieńczalnego wyrobu lakierowego, spełniającego wymagania użytkowników w zakresie powłok, nie jest proste i wymaga bardzo starannego doboru wszystkich składników. Brak transparentności („zamlecznienie”) powłoki mniejsza odporność na działania mechaniczne, unoszenie włókien drewna czy ściekanie – to podstawowe wady, z którymi może się spotkać użytkownik lakieru wodnego, pomimo starannego przygotowania podłoża i zachowania warunków temperaturowych, a które nierzadko są wynikiem zastosowania produktu wątpliwej jakości.
Otrzymanie wyrobu proponowanego przez Grupę PCG Plantag poprzedzone zostało szeregiem prób eksperymentalnych nie tylko w skali laboratoryjnej, ale przede wszystkim w rzeczywistych warunkach stosowania. Poza podstawowymi składnikami (spoiwo, wypełniacze), zastosowano szereg komponentów stanowiących grupę środków pomocniczych, których udział jest niezbędny, aby otrzymać wyrób o dobrej stabilności i o wysokich walorach ochronno-dekoracyjnych. Ważnymi składnikami, z uwagi na stabilność wyrobu i charakterystykę reologiczną (lepkość, osadzanie) oraz właściwości aplikacyjne (rozlewność, ściekalność), są zagęszczacze i modyfikatory reologii. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych modyfikatorów reologii otrzymano produkt o podwyższonych właściwościach tiksotropowych, czyli charakteryzujący się zachowaniem pseudoplastycznym, związanym z lepkością strukturalną. Oznacza to, że w stanie przechowywania produkt posiada stosunkowo wysoką lepkość, która zapobiega osadzaniu się wypełniaczy. Podczas aplikacji pod działaniem znacznych sił lepkość szybko spada, co umożliwia uzyskanie dobrej rozlewności powłoki. Po ustaniu działania sił ścinających, lepkość szybko się odbudowuje i zapobiega ściekaniu nałożonej warstwy lakieru.
Komentarze (0)