Lakiery wodorozcieńczalne, co oczywiste, są bardziej przyjazne środowisku niż rozpuszczalnikowe. Nadal jednak istnieją wyzwania, zwłaszcza w zakresie odporności na korozję. European Coatings Journal zapytał ekspertów o ten problem i jak go rozwiązać.
Selim Yetiş z Kansai Altan wyjaśnia, że polepszenie właściwości antykorozyjnych dla powłok wodorozcieńczalnych nie jest łatwe. – Źródłem niepowodzeń jest natura wody samej w sobie, a jej niekorzystne działanie jest ciężkie do przezwyciężenia – mówi.
Wskazuje także na problemy związane z wielowarstwowym nakładaniem powłok wodorozcieńczalnych. – Woda jest znacznie trudniejsza do odparowania niż większość rozpuszczalników organicznych z powodu wyjątkowo silnego wiązania wodorowego – dodaje.
Istnieją jednak możliwości zastosowania powłok wodorozcieńczalnych w aplikacjach antykorozyjnych, ale pod pewnymi warunkami. – W tej chwili rynek musi znaleźć kompromis między odpornością na korozję a trwałością – mówi Tom Vanheertum z Allnex. – Zazwyczaj systemy hydrofobowe zapewniają dobre właściwości antykorozyjne, ponieważ utrzymują wodę z dala od metalowego podłoża. Trudność związana z tymi polimerami polega jednak na ich dyspersji w wodzie przy utrzymaniu dobrych właściwości antykorozyjnych.
Problem z właściwościami hydrofilowymi i hydrofobowymi jest czymś, co Selim Yetiş z Kansai Altan również postrzega jako wyzwanie. Ponieważ emulgatory zmniejszają odporność na wodę i korozję, a jeśli pozostają w suchej warstwie, jednym ze sposobów może być poddanie ich pewnego rodzaju przejściu. – Uważamy, że projektowanie emulsji jest najbardziej obiecującym obszarem dla przyszłego rozwoju powłok wodorozcieńczalnych – mówi.W zależności od tego, czego szukasz, istnieją różnorodne rozwiązania. – Wkrótce wprowadzimy na rynek nowy wodorozcieńczalny system akrylowy 1K, który wraz z nowym środkiem dyspersyjnym, może z łatwością spełnić normy C3 – mówi Tom Vanheertum.
– Jednak w przypadku wyższych standardów, takich jak C5 (zgodnie z ISO 12944) wydaje się, że wodna technologia jeszcze nie istnieje, a nawet w przypadku C4 wciąż występują problemy – wyjaśnia Selim Yetiş.
Ten artykuł jest oparty na bardziej szczegółowym i wyczerpującym wywiadzie w numerze European Coatings Journal 11/2019. Wywiad jest dostępny online dla subskrybentów European Coatings 360°.
Komentarze (1)