Ścieralność powłoki wyznaczono ze stosunku masy materiału ściernego (M), użytego do całkowitego przetarcia badanej powłoki i odsłonięcie fragmentu powierzchni podłoża stalowego (rys. 4), do grubości tej powłoki (G) [1, 2, 14, 15].
Rys. 2. Schemat urządzenia do badania odporności na ścieranie powłok polimerowych wg PN-76/C-81516.
Rys. 5. Szybkość zużywania erozyjnego powłok poliuretanowych niestarzonych i starzonych w temperaturze +80°C i -20°C.
Tabela 2. Ścieralność powłok poliuretanowych.
gdzie:
S - odporność na ścieranie [kg/µm],
M - masa użytego materiału ściernego [kg],
G - średnia grubość badanej powłoki [µm].
Wyniki badań i wnioski
Badanie przeprowadzono w temperaturze 20?2°C oraz przy wilgotności względnej 65?5%. Badaniu poddano powłoki poliuretanowe, które były starzone przez 48 h w temperaturze +80°C i -20°C oraz powłoki niestarzone. W tabeli 2 zestawiono wyniki ścieralności powłok poliuretanowych. Największą odpornością na ścieranie charakteryzują się powłoki poliuretanowe starzone w temperaturze +80°C, co przedstawiono na rysunku 5. Natomiast starzenie w ujemnych temperaturach nie wpłynęło znacząco na odporność na ścieranie powłok poliuretanowych. Zarówno dla próbek starzonych w temperaturze -20°C, jak i niestarzonych wyniki badania są bardzo zbliżone.
Rys. 4. Powłoka poliuretanowa po badaniu odporności na ścieranie.
* Spis literatury dostępny pod adresem e-mail: redakcja@lakiernictwo.net
dr Paulina Mayer
Politechnika Wrocławska
Wydział Mechaniczny
Katedra Odlewnictwa, Tworzyw Sztucznych i Automatyki Zespół Tworzyw Sztucznych
paulina.mayer@pwr.wroc.pl
Komentarze (0)