Aktualności i przegląd rynku

Prekursorem wytwarzania włókien szklanych byli Egipcjanie ok. 1500 lat p.n.e., jednak przemysłowa produkcja rozpoczęła się na początku XX wieku. Włókna szklane produkowane są przez szybkie wyciąganie i chłodzenie stopionego szkła z otworków przędzalniczych tzw. filier. Znane są dwa zasadnicze metody produkcji.

Wytwarzanie włókien ciągłych (jedwab szklany)

Proces ten polega na wyciąganiu włókna szklanego z filiery na skutek dużej szybkości obrotowej cewki odbierającej. Jednocześnie następuje obniżenie temperatury stopionych włókien i ich rozciąganie do żądanej średnicy kilku mikronów. Wytwarzanie włókien szklanych metoda nieciągłą – stopione włókna z filiery poddawane są działaniu powietrza lub pary wodnej, które powodują schłodzenie, rozciąganie, skręcanie włókien i następnie nawinięcie na szpule. Włókna szklane charakteryzują się bardzo dobrymi parametrami wytrzymałościowymi, wartości te zależą od średnicy i są tym większe im mniejszy przekrój. Produkowane metodą ciągłą posiadają lepsze własności wytrzymałościowe, ponieważ w procesie wytwarzania jest mniejszy stopień deformacji wyciąganej nitki i mniejsza możliwość uszkodzenia powierzchni włókien. Istotną rolę odgrywają również szybkość chłodzenia i rodzaj preparacji nanoszonej dla przeciwdziałania sklejaniu włókien. Włókno szklane nie pali się, jest odporne na działania pleśni i drobnoustrojów. Odporność cieplna bez widocznych zmian wytrzymałościowych jest w zakresie -50° do 300?C.

Laminaty poliestrowo-szklane są to tworzywa powstałe z dwóch zespolonych ze sobą składników, a mianowicie utwardzonej żywicy poliestrowej i włókna szklanego. Uzyskuje się w ten sposób wyrób o diametralnie nowych własnościach fizyko-chemicznych.

Na własności laminatów poliestrowo-szklanych mają wpływ następujące czynniki:

• rodzaj użytej nienasyconej żywicy poliestrowe (NŻP): najczęściej każdy producent określa kierunki zastosowań, własności wytwarzanych żywic;

• sposób i stopień utwardzenia laminatu: sposób wytwarzania uzależniony jest od oprzyrządowania technicznego wytwórcy, przy czym obowiązuje zasada całkowitego utwardzenia laminatu;

• rodzaj, ilość i preparacja włókna szklanego – rodzaj preparacji decyduje o własnościach wytrzymałościowych laminatu. Preferowane są preparacje silikonowe, którym przypisuje się lepszy stopnia zwilżalności włókien przez ciekłą żywicę, co umożliwia powstanie pewnych wiązań chemicznych między żywicą a szkłem;