Jednym z najważniejszych parametrów obliczeniowych do wyznaczania kosztów malowania jest wydajność farby proszkowej. Stosuje się w tym celu algorytmy obliczeniowe pozwalające na wyznaczenie wydajności teoretycznej jako zależność liczby metrów kwadratowych pomalowanej powierzchni przy zużyciu 1 kg farby lub ilość farby na jednostkę powierzchni.
Wydajność teoretyczna wyznaczana w [m2/kg]
Zależność wydajności farby od grubości powłoki i jej ciężaru właściwego przedstawia załączony wykres oraz tabela. Aby wyznaczyć teoretyczną wydajność farby stosuje się prosty algorytm obliczeniowy – wzór nr 1. Jest to najbardziej popularna metoda obliczeniowa określająca teoretyczną wydajność farby proszkowej.
Zużycie jednostkowe w [g/m2]
Wzór obliczeniowy nr 2 pozwala na określenie zużycia jednostkowego farby, czyli ilości farby zużytej na pomalowanie metra kwadratowego powierzchni. Jest to stosunkowo rzadko stosowany sposób szacowania zużycia/wydajności farby, będący podstawą wyprowadzenia algorytmu obliczeniowego pozwalającego na wyznaczenie kosztów pomalowania metra kwadratowego powierzchni.
Koszty jednostkowe w [PLN/m2]
Dość popularna metoda obliczeniowa, pozwalająca na teoretyczne oszacowanie kosztów zużycia farby, potrzebnej na pomalowanie metra kwadratowego powierzchni. Algorytm obliczeniowy będący podstawą wyznaczania tej wartości przedstawia wzór nr 3.
Pomiar rozkładu granulometrycznego farby (Particle Size Distribution).
Zdolność krycia
Jeżeli analizujemy wydajność lub efektywność farby proszkowej najbardziej istotnym parametrem jest grubość powłoki. Szukając oszczędności lub analizując koszty jednostkowe nie możemy zapominać, że nasza powłoka jest akceptowalna dopiero w momencie, kiedy jej grubość jest większa niż minimalna grubość warstwy zapewniająca pełne pokrycie podłoża. Dopiero po nałożeniu warstwy zapewniającej pełną szczelność i równocześnie akceptowalny, zgodny ze standardem jakościowym wygląd, możemy analizować wydajność i koszty farby. Zdolność krycia jest związana z typem powłoki. Typowe farby proszkowe mają zdolność krycia podłoża od grubości 60 µm. Jeżeli zastosujemy bardziej zaawansowane technologie, możemy zredukować grubość powłoki, a co z tym idzie – koszty jednostkowe. Przykładowe powłoki o zwiększonej sile krycia to Interpon AF (Advance Fluidity) oraz Interpon XTR (Extra Thin Film). Farby serii Interpon AF mają zdolność pełnego krycia na poziomie 45-50 µm, zaś produkty serii farb cienkopowłokowych Interpon XTR pozwalają na stosowanie powłok od grubości ok. 30 µm.
Komentarze (0)