Wynikiem badania spektrofotometrycznego są krzywe spektralne.
Każda osoba zajmująca się pomiarem światła wie z doświadczenia, że przy pomiarach porównawczych dwóch próbek o różnej powierzchni, wynik pomiaru może być różny zależnie od kierunku oświetlenia oraz kąta obserwacji. Z tego powodu kąt oświetlenia próbki oraz kąt obserwowania odbitego światła grają jedną z najważniejszych ról. Na wynik pomiaru mają wpływ zarówno kąt wpadania światła na próbkę jak i szerokość kąta światła, kierunek obserwacji odbitego światła oraz szerokość kąta, pod jakim odbite światło wpada do urządzenia (fotoceli).
W kolorymetrii posługujemy się szeregiem ujednoliconych schematów opisu rodzaju światła użytego do pomiaru (rodzaje światła omówiliśmy już poprzednio).
Na przykład do danego badania porównawczego - wizualnego najbardziej polecana jest geometria pomiarowa 45/0°.45/0° oznacza, że światło pada na próbkę pod kątem 45 stopni a obserwacja (czy pomiar) dokonywana jest pod kątem 0 stopni - w ten sposób eliminowany jest w zasadzie całkowicie wpływ połysku na ocenę próbki. Zlecamy zatem wszelkie porównywanie wizualne próbek nie na biurku - jak to zazwyczaj widzimy w zakładach, ale na stole, na którym umieszczamy próbki pod kątem 45 stopi a światło puszczamy na nie z góry.
Aby uniezależnić wynik pomiaru od struktury powierzchni badanej próbki, wiele urządzeń pracuje w technice geometrii kulowej. Próbka jest oświetlana białą tzw. kulą Ulbichta a pomiaru dokonuje się pod kątem 8 stopni. Określa się tą technikę pomiarową jako geometrię pomiarową d/8°.
Dzięki tej technice badaniem obejmujemy więc nie tylko barwę, ale też połysk powierzchni.Można więc stwierdzić że geometria pomiarowa 45/0° jest zalecana do obserwacji i pomiaru gładkich powierzchni, a geometria d/8° do powierzchni porowatych.
Należy wziąć pod uwagę, że ze względu na budowę na rożnych urządzeniach pomiar tej samej próbki może dać inne wyniki (porównywalne ale różne), wynikające choćby z odmiennej geometrii pomiarowej. W urządzeniach pomiarowych wysokiej klasy odchyłki pomiarowe na próbkach monochromatycznych zamykają się w granicach 0,5-1 jednostek CIELAB a przy kolorach efektowych o dużej głębi mogą wychodzić poza ramy przyjętych tolerancji. Wynika z tego, że dana próbka lub kolor lakieru będący w fazie dobarwiania, muszą być badane zawsze na tym samym urządzeniu i być obserwowane (oceniane) zawsze przez tą samą osobę w przypadku obserwacji wizualnej.
Ogólne uwagi w zakresie technik pomiarowych:
Komentarze (0)