Decyzja o tym, jakiego typu farby proszkowej użyć do określonego zastosowania zależy głównie od kosztów materiału (farby), właściwości użytkowych i estetycznych gotowej powłoki oraz od charakterystyki procesu aplikacji.
Producenci proszków oferują zwykle dużą pomoc w doborze odpowiedniej farby, ale aby z nimi skutecznie rozmawiać, musimy umieć sprecyzować kilka parametrów, jakie powinna posiadać nasza powłoka.
Te parametry to zwykle właściwości mechaniczne (twardość, elastyczność, tłoczność), właściwości ochronne (np. odporność na mgłę solną), właściwości estetyczne (połysk, kolor), wreszcie aplikacja (temperatura i czas utwardzania, system aplikacji). Wszystkie te parametry mają ścisłe powiązanie ze składem chemicznym proszku. Będą one inne dla powłoki na bazie żywicy poliuretanowej, a inne dla powłoki epoksydowej czy akrylowej. Aby ułatwić Czytelnikowi podjęcie decyzji o tym jakiego proszku użyć, przedstawiam serię artykułów dotyczących głównych typów farb proszkowych, ich właściwości oraz zastosowań. Niniejszy artykuł dotyczy proszków na bazie epoksy-poliestrowej.
Bazą chemiczną farb epoksy-poliestrowych (zwanych także hybrydowymi) są połączone łańcuchy żywicy epoksydowej oraz poliestrowej. W języku chemicznym taką strukturę nazwiemy kopolimerem epoksydowo-poliestrowym. Rysunek 1 przedstawia uproszczony przykład zestawu reakcji chemicznych, jakie zachodzą podczas utwardzania farby epoksy-poliestrowej. Zawartość żywicy poliestrowej w materiale wynosi od kilkunastu do nawet powyżej 50%.Wczesne lata farb proszkowych
Wspomniana wyżej struktura epoksy-poliestrów powoduje, że ich właściwości są kombinacją właściwości czystych żywic epoksydowych oraz czystych żywic poliestrowych. Powłoki oparte wyłącznie na epoksydach odznaczają się dobrymi własnościami mechanicznymi (adhezja, elastyczność, twardość), estetycznymi (wysoki połysk, gładka powierzchnia) wysoką odpornością chemiczną i korozyjną. Są one natomiast mało odporne na ciepło (żółknięcie w podwyższonych temperaturach) oraz czynniki pogodowo-środowiskowe (promieniowanie słoneczne itp.) W związku z tym, czyste epoksydy nakłada się na powierzchnie wewnętrzne, nie narażone na bezpośrednie działanie światła słonecznego. Przykładem zastosowania jest malowanie posadzek. Powłoki poliestrowe natomiast posiadają nieco gorsze od epoksydów własności mechaniczne i estetyczne (pomarańczowa skórka), ale za to odporność na światło i ciepło jest zdecydowanie lepsza. Stosuje się je zwykle na zewnątrz (np. jako pokrycia elementów dachowych).
Komentarze (0)