Mycie i odtłuszczanie powierzchni jest pierwszym i podstawowym warunkiem prawidłowego przebiegu dalszych etapów przygotowania powierzchni do malowania proszkowego.
W wielu stosowanych technologiach zwykle jest zabiegiem wstępnym, poprzedzającym dalszy proces chemicznej obróbki powierzchni, takiej jak trawienie, fosforanowanie, chromianowanie czy nakładanie powłok polimerowych i innych. Często ten etap procesu przygotowania powierzchni nie jest dostatecznie starannie monitorowany, często połączony jest z procesami fosforanowania w celu skrócenia czasu procesu i obniżenia kosztów. Niezbyt staranne przeprowadzenie procesu odtłuszczania może mieć decydujący, negatywny wpływ na jakość kolejnych procesów przygotowania powierzchni a w końcowym efekcie daje złą jakość powłoki lakierowej. Farby proszkowe nie zawierają w swoim składzie rozpuszczalników, nie absorbują żadnych tłustych zanieczyszczeń, tak jak to ma miejsce przy stosowaniu farb rozpuszczalnikowych. Pozostające na powierzchni metalu tłuste zanieczyszczenia nawet w niewielkiej ilości obniżają zwilżalność podłoża i rozlewność farby proszkowej. Efektem niedostatecznego odtłuszczenia podłoża są liczne wady powłoki lakierowej oraz uszkodzenia związane z reakcjami zachodzącymi pod warstwą materiału powłokowego.
Właściwe odtłuszczenie powierzchni można sprawdzać na wiele sposobów. Jednym z nich jest określenie zwilżalności badanej powierzchni przez specjalnie dobrane mieszaniny cieczy. Jeżeli testowa ciecz dobrze zwilża badaną powierzchnię, rozpływa się bez rozdzielania i zbierania w krople, to wielkość adhezji tej powierzchni (czyli stopień odtłuszczenia) określa liczba wyrażona w Nm przypisana jest do danej cieczy. Dysponując zestawem cieczy testowych, np. w postaci pisaków (flamastrów), o przypisanych im różnych wielkościach adhezji, możemy precyzyjnie i na każdym etapie procesu technologicznego badać stan odtłuszczenia powierzchni.Po odtłuszczeniu, kolejnym najczęściej stosowanym procesem jest wytworzenie warstwy fosforanów, stanowiącej dodatkową barierę dla czynników korozyjnych i powodującą rozwinięcie powierzchni, co korzystnie wpływa na przyczepność do podłoża i odporność korozyjną powłok lakierowych. Uzyskanie dobrej przyczepności powłok lakierowych jest szczególnie istotne przy malowaniu aluminium i stali ocynkowanej, co niekiedy w praktyce stwarza większe problemy niż przy obróbce stali.
Z wykresu widać, że stosując obróbkę strumieniowo-ścierną bez odtłuszczania uzyskuje się znacznie gorsze wyniki powłoki ochronnej niż stosując obróbkę strumieniowo– -ścierną w połączeniu z odtłuszczaniem. Natomiast przy porównaniu powłok fosforanowych, widać że fosforanowanie krystaliczne zapewnia wyższą jakość powierzchni lakierowej, ale za to jest to technologia stosunkowo droga i obciążająca środowisko. Natomiast fosforanowanie amorficzne w sumie jest metodą optymalną, która daje dobre efekty przy stosunkowo niskich kosztach, prostej technologii i małym zagrożeniu dla zdrowia i środowiska.
Komentarze (0)