Czasy okien i drzwi wykonanych z ramiaków wyciętych z jednego kawałka tarcicy wraz z występującymi w nim wadami, zaimpregnowanych pokostem lnianym i pomalowanych za pomocą pędzla farbami olejnymi, na szczęście odeszły już w przeszłość.
Dzisiejsze metody wykonania wyrobów stolarki budowlanej stanowią szczytowe osiągnięcia zarówno w zakresie technologii ich wykonania, jak i maszyn i urządzeń oraz materiałów użytych do ich produkcji. Wykończenia materiałami powłokowymi wyrobów stolarki budowlanej muszą zapewnić oprócz zabezpieczania struktury drewna przed działaniem czynników zewnętrznych również walor estetyczny wyrobu. To właśnie walor estetyczny obok funkcjonalności wyrobu stanowi jeden z podstawowych czynników decydujących o decyzji Klienta o zakupie właśnie tego produktu. Wraz ze wspomnianą ewolucją technologiczną zmieniły się również materiały powłokowe, a wraz z nimi metody nanoszenia ich na wyroby stolarki budowlanej. Obecnie, w małych i średnich zakładach stolarki budowlanej najbardziej popularnymi metodami nanoszenia materiałów powłokowych są ręczne metody aplikacji, wśród których wyróżniamy trzy podstawowe metody:
pneumatyczna, pneumatyczna niskociśnieniowa (zwana również HVLP), hydrodynamiczna z płaszczem powietrznym (zwana AirCoat, Airmix, 2Mix). Każdy producent planujący zakup nowego (czy modernizację istniejącego) sprzętu aplikacyjnego staje przed dylematem polegającym na pogodzeniu własnych możliwości inwestycyjnych z maksymalnie wysoką jakością sprzętu aplikacyjnego. Przed podjęciem decyzji warto sobie odpowiedzieć na kilka pytań, które powinny pomóc w wyborze właściwej konfiguracji sprzętu. Rodzaj materiału powłokowego jakim planujemy wykańczać. Orientacyjne ilości materiału powłokowego jakie będą zużywane w jednostce czasu (np. zmiany, tygodnia lub miesiąca).
Jednym z najczęstszych błędów jakie popełniają inwestorzy jest niewłaściwy dobór sprzętu aplikacyjnego do materiału powłokowego, jaki stosują. Generalna zasada brzmi: “należy dobierać sprzęt aplikacyjny do rodzaju lakieru (bejcy, farby), a nie odwrotnie. Podstawowym parametrem materiału powłokowego, którym powinniśmy się kierować, jest jego lepkość, wyrażana najczęściej w sekundach (wg kubka Forda nr 4) lub w centypuazach. Wymienione wyżej metody pneumatyczne pozwalają natryskiwać materiały o lepkościach do około 60 sekund (wg Ford nr 4), i niestety jest to ich niezaprzeczalną wadą w stosowaniu w zakładach stolarki budowlanej. Warto również zwrócić uwagę na współczynnik przenoszenia materiału powłokowego przy tych metodach (jest to określona procentowo ilość materiału powłokowego, która faktycznie trafia na wykańczany element). W tradycyjnej metodzie pneumatycznej współczynnik ten wynosi 35-40 % i stanowi bardzo mizerny rezultat. Zdecydowanie lepszym współczynnikiem charakteryzuje się pneumatyczna metoda HVLP (High Volume Low Pressure), w której wynosi on około 65%.
Komentarze (0)