Rynek powłok antykorozyjnych z uwagi na swoją specyfikę wymaga również specyficznych aktów normalizacyjnych. Obecnie, tak w Polsce jak i w Europie, kryteria normalizacyjne dla powłok antykorozyjnych i ochrony stali przed korozją stanowi seria norm EN ISO 12944 „Farby i lakiery. Ochrona przed korozją konstrukcji stalowych za pomocą ochronnych systemów powłokowych”. Normy te składają się z ośmiu części, które pokrótce zostały omówione poniżej pod kątem postawionych wymagań, rzeczywistości rynkowej oraz błędów i braków.
Normy serii EN ISO 12944 dotyczą ochrony wyłącznie przed korozją – niszczeniem korozyjnym wywołanym czynnikami korozyjnymi. Analizując dogłębnie tę normę i obserwując rynek pod względem wymagań jakościowych, a także oferowanych systemów ochronnych można wysnuć pewne wnioski, iż normy EN ISO 12944 mogą wprowadzać w błąd użytkowników oraz stawiają wymagania nie świadczące o jakości systemu malarskiego.
Norma EN ISO 12944
Części pierwsza
PN-EN ISO 12944-1:2001
Wymagania ogólne oraz warunki opisane w pierwszej części, a więc w PN-EN ISO 12944-1:2001 określają okresy trwałości systemów malarskich, dzieląc je na znane trzy kategorie: trwałość krótka (L) od 2 do 5 lat, trwałość średnia (M) od 5 do 15 lat oraz trwałość długa (H) więcej niż 15 lat. Okresy te są jednak podane orientacyjnie, a norma nie podaje jasno metod badania trwałości. Jeżeli kryterium normalizacyjne określa trwałość wyrobów, a w tym wypadku powłok malarskich, od których w dużym stopniu zależy ochrona konstrukcji stalowych, powinno również jasno precyzować metody badania trwałości oraz ocenę okresów trwałości w oparciu o np. zniszczenia powłoki, ubytek grubości, rozwój korozji itp. Norma PN-EN ISO 12944-1:2001 określa również, iż okres trwałości jest zwykle krótszy niż okres gwarancji, udzielany przez producenta/sprzedawcę oraz że okres trwałości i okres gwarancji są dwoma różnymi cechami systemów powłokowych. Okres trwałości według PN-EN ISO 12944-1:2001 jest „kategorią techniczną, która pomaga inwestorowi ustalić plan renowacji”, a okres gwarancji jest „kategorią prawną, która jest przedmiotem prawnym klauzul umowy (…)”. EN ISO 12944-1 określa bardzo ogólnie sposób prowadzenia prac w trosce o ekologię, ochronę zdrowia oraz bezpieczeństwo. Norma podaje tutaj „punkty wymagające szczególnej uwagi” i określa je jako np. niezalecanie ani niestosowanie substancji toksycznych lub kancerogennych, zmniejszenie emisji lotnych związków organicznych (VOC), przedsięwzięcie środków zapobiegawczym pożarom podczas prac, szkodliwymi wpływami hałasu, oparów, dymów itp., a także ochrona ciała, skóry, oczu, uszu i układu oddechowego, ochrona wody i gruntu oraz recykling i usuwanie odpadów.
Komentarze (0)