Klasyfikacja przestrzeni niebezpiecznych
Punktem wyjścia do klasyfikacji przestrzeni niebezpiecznych jest stwierdzenie, że farba proszkowa używana w trakcie napylania we wnętrzu kabiny tworzy pyłową atmosferę wybuchową. Prawidłowa klasyfikacja przestrzeni wymaga podejścia probabilistycznego do procesu napylania, polegającego na przeprowadzeniu możliwie pełnej oceny ryzyka w oparciu o prawdopodobieństwo występowania pyłowej atmosfery wybuchowej. Przybliżona wartość prawdopodobieństwa występowania pyłowej atmosfery wybuchowej w trakcie napylania umożliwi dokonanie klasyfikacji na strefy zagrożenia wybuchem. Rzadko się zdarza, aby na podstawie prostego sprawdzenia projektu lub pobieżnych oględzin linii napylania można było zadecydować, jakie części przestrzeni zajmowane przez elementy linii mają być zakwalifikowane do stref zagrożenia wybuchem. Koncepcję podziału przestrzeni na strefy przedstawiono na rys. 1. W rozpatrywanym przypadku we wnętrzu kabiny strefie zagrożenia wybuchem 22 znajduje się operator z ręcznym zestawem oraz automatyczny zestaw. Na podstawie oceny ryzyka powinny być wyznaczone strefy zagrożenia wybuchem we wnętrzu i wokół otworów technologicznych kabiny napylania oraz we wnętrzu instalacji min. zamkniętego systemu odzyskiwania 6.
Rys. 1. Kabina, w której wnętrzu znajduje się operator z ręcznym zestawem i automatyczny zestaw. W takim przypadku warunkiem dla zapewnienia bezpieczeństwa jest, że średnia prędkość powietrza we wnętrzu kabiny nie powinna być mniejsza niż 0,3 m/s.
Strefy zagrożenia wybuchem
W normie EN 12921 podany jest przykład stref zagrożenia wybuchem farby proszkowej. W takim przypadku przyjmowany jest umowny zasięg stref zagrożenia wybuchem bez uwzględniania parametrów charakteryzujących stosowaną farbę proszkową. Nie zaleca się jednak mechanicznego przenoszenia tego przykładu do praktyki, zwłaszcza w przypadku rozbudowanych linii napylania. W indywidualnej ocenie ryzyka powinno uwzględniać się maksymalną ilość farby proszkowej emitowanej do wnętrza kabiny w jednostce czasu i minimalny przepływ powietrza wyciąganego z wnętrza kabiny. Każdorazowo mechanizm formowania się obłoków farby proszkowej zależy od wielu czynników związanych z samą farbą proszkową, instalacją napylania oraz stanem powietrza używanego do wentylacji mechanicznej. Ponadto, powinno uwzględniać się możliwość unoszenia do góry niezwiązanych osiadłych warstw farby proszkowej (w tym drobnych frakcji o wielkości poniżej 10-8 m wskutek przypadkowych zawirowań powietrza wewnątrz kabiny). Jest to sposób obliczeniowy.
Komentarze (0)