Badania powłok lakierowych o podwyższonej odporności na oddziaływania promieniowania UV i wody oraz podwyższonej odporności korozyjnej
Powłoki lakierowe stosowane do antykorozy nego zabezpieczania konstrukcji metalowych eksploatowanych w warunkach atmosferycznych, obok innych czynników środowiskowych, w głównej mierze, narażone są na destrukcyjne oddziaływanie promieniowania słonecznego, a zwłaszcza jego wysokoenergetycznej składowej, tj. promieniowania ultrafioletowego.
Odporność powłok lakierowych na destrukcyjne oddziaływanie promieniowania UV zależy w głównej mierze od rodzaju stosowanych substancji błonotwórczych, pigmentów barierowych (ekranujących), odbijających, promieniowanie UV,oraz od dodatków specjalnych, w tym fotostabilizatorów neutralizujących działanie promieniowania słonecznego. Docierające do powierzchni ziemi światło słoneczne składa się z promieniowania podczerwonego (IR), widzialnego (VIS) i promieniowania ultrafioletowego, głównie UV-A (315 ÷ 400 nm.) oraz małej ilości UV-B (280 ÷ 315 nm.). Promieniowanie o podobnej charakterystyce stosowane jest obecnie w komorach klimatycznych z lampą ksenonową. Z całego zakresu promieniowania słonecznego jedynie promieniowanie UV posiada energię dostatecznie wysoką, aby powodować zmiany destrukcyjne w powłokach lakierowych. Malejące ochronne działanie warstwy ozonowej powoduje stały wzrost zawartości promieniowania UV-B w świetle słonecznym. Wykonane badania własne wykazały, że nowej generacji powłoki lakierowe, a zwłaszcza powłoki poliuretanowe, charakteryzujące się wysoką odpornością na oddziaływanie promieniowania UV, nie wykazują znaczących zmian destrukcyjnych po badaniach w komorach klimatycznych wyposażonych w lampy ksenonowe. Ponadto w powłokach lakierowych o podwyższonej odporności na działanie promieniowania UV powszechnie stosowane są różnego rodzaju pigmenty barierowe i wypełniacze oraz fotostabilizatory, które znacząco zwiększają ich odporność na działanie światła słonecznego. W celu dokonywania właściwej oceny i selekcji powłok lakierowych o wysokiej odporności na oddziaływanie promieniowania UV, w Pracowni Badań Korozyjnych Instytutu Elektrotechniki we Wrocławiu opracowano własną metodę przyspieszonych badań laboratoryjnych o znacznie podwyższonej energii napromienienia. W metodzie tej zastosowano komorę klimatyczną wyposażoną w dwie lampy rtęciowo-kwarcowe, emitujące wysokoenergetyczne promieniowanie UV z udziałem promieniowania UV-C (180 ÷ 280 nm.). Zastosowana metodyka badań pozwala na właściwą ocenę trwałości badanych różnych typów powłok lakierowych po względnie krótkim czasie ich narażania. Jednocześnie metoda ta umożliwia właściwą ocenę skuteczności działania zastosowanych w powłokach lakierowych fotostabilizatorów i pigmentów ekranujących.
Komentarze (0)