Aktualności i przegląd rynku

Malowanie proszkowe jest technologią ekologiczną, oszczędną, wydajną i nowoczesną. Można tę wyliczankę korzyści płynących z elektrostatycznego napylania termoutwardzalnych farb proszkowych kontynuować dość długo. Jest jednak jeden poważny mankament związany z malowaniem proszkowym – są to ewentualne konieczne do wykonania poprawki gotowej powłoki.

W jaki sposób wykonywać te poprawki w przypadku stwierdzonych wad bądź niedomalowań? Kiedy opłaca się poprawiać, a kiedy trzeba wykonywać powłokę od nowa? Jak trwałe są takie powłoki? Tego typu pytania są stawiane na tyle często, że warto pochylić się nad problemem wykonywania poprawek powłok proszkowych i przejrzeć wypracowaną w tej dziedzinie praktykę.

Akceptowana jakość powłoki

Dla uniknięcia kosztownych nieporozumień, ogólne zasady dotyczące wymaganej jakości zamawianej powłoki powinny być jasno zdefiniowane, udokumentowane i znane wszystkim stronom zaangażowanym w zlecenie. Końcowy odbiorca powinien być poinformowany o tym, jaki efekt wizualny jest możliwy do uzyskania za pomocą powłok proszkowych, a próbki wymalowań powinny być przez niego zaakceptowane. Należy określić i ustalić wymaganą grubość powłoki, jak również dopuszczalne jej odchyłki. Pomijając własności ochronne powłoki, które z założenia powinny spełniać stawiane im wymagania, najczęstszym powodem problemów podczas odbioru wykonanych wymalowań są wady w wyglądzie powierzchni i na to należy zwracać szczególną uwagę. Zjawiskiem budzącym wiele wątpliwości jest występująca zwykle na powierzchni powłok proszkowych tzw. skórka pomarańczowa, odróżniająca tego typu wymalowania na pierwszy rzut oka od nakładanych farbami ciekłymi. Występowanie tego zjawiska w ograniczonym zakresie nie może być uważane za wadę powłoki, ponieważ jest nierozerwalnie związane z zastosowanym sposobem aplikacji farby. Dla zobiektyzowania i ułatwienia odbioru jakościowego powłok wprowadza się standardy obowiązujące poszczególne rodzaje zastosowań bądź normy zakładowe przypisane konkretnym wyrobom. Jako przykład inicjatyw zakończonych dużym sukcesem można podać opracowane przez Instytut GSB i Stowarzyszenie Qualicoat systemy wymagań technicznych wykonywania powłok z przeznaczeniem do stosowania w aluminiowych systemach architektonicznych.

Przed podjęciem decyzji o poprawianiu wadliwie wykonanej powłoki należy sobie najpierw odpowiedzieć na pytanie: czy to się opłaci. W przypadku, gdy koszt wytworzenia powłoki stanowi niewielki procent wartości pokrywanego przedmiotu wydaje się logiczne, że należy podjąć starania, by nałożoną wadliwie powłokę naprawić. Istnieją wtedy dwie możliwości: radykalna, polegająca na chemicznym, mechanicznym bądź termicznym zdjęciu nałożonej powłoki i rozpoczęciu procesu nakładania od początku oraz mniej kosztowna, polegająca na poprawianiu istniejącej powłoki. W przypadku wyboru drugiego rozwiązania mamy do dyspozycji dwa najbardziej rozpowszechnione sposoby postępowania: nałożenie drugiej warstwy farby proszkowej lub wykonanie poprawek farbą ciekłą. O procesach zdejmowania powłok napisałem w artykule „Utrzymanie zawieszek w malarniach proszkowych”, dlatego też w niniejszym tekście zajmę się pozostałymi proponowanymi rozwiązaniami. Niezależnie od tego jaki zastosujemy sposób, aby poprawić wadliwą powłokę, należy wykonać przed podjęciem ostatecznej decyzji odpowiednią ilość prób dla potwierdzenia słuszności dokonanego wyboru.