Drewno jest materiałem podatnym na niszczące działanie ognia oraz czynników biotycznych, tj. grzybów domowych, pleśniowych, bakterii i owadów.
Na korozję biologiczną narażone jest szczególnie drewno, mające styczność z gruntem, wodą i powietrzem. Każde drewno wystawione na działanie światła słonecznego i wody deszczowej traci swój pierwotny wygląd. Wilgoć i grzyby w budynku stwarzają szkodliwe warunki dla zdrowia przebywających w nim ludzi i zwierząt oraz obniżają, a często przekreślają całkowicie użytkową wartość fragmentów lub całych budynków. Tak więc względy techniczne, technologiczne i zdrowotne zmuszają do zabezpieczenia budynków i budowli przed niepożądanym i szkodliwym działaniem korozji biologicznej. Jednym skutecznym sposobem przeciwdziałania temu zjawisku jest impregnacja chemiczna. Polega ona na wprowadzeniu do drewna środków ochronnych o działaniu grzybo- i owadobójczym oraz o działaniu ogniochronnym.
Skuteczność zabezpieczania drewna zależy od właściwości biobójczych środka, metody impregnacji, a co się z tym wiąże - ilość i głębokości wniknięcia oraz trwałość środka toksycznego. Uzyskanie dobrego zabezpieczenia drewna przed ogniem i korozją biologiczną jest procesem złożonym i zależy od wielu czynników.Pierwsze produkowane profesjonalne preparaty do ochrony drewna charakteryzowały się wysoką skutecznością i szerokim zakresem działania. Jednocześnie budziły one szereg kontrowersji związanych z ich potencjalną szkodliwością. Na podstawie badań i obserwacji naukowych udowodniono, że zdecydowana większość związków chemicznych stosowanych wówczas w ochronie drewna stanowiła poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi i dla środowiska naturalnego.
Stosowano w nich związki fluoru, cynku, a nawet rtęci oraz związki chemiczne o niskiej lotności (np. chlorofenole i chloronaftaleny) odpowiedzialne za długotrwały zapach. Zastosowanie nawet bardzo szczelnych powłok izolacyjnych na zaimpregnowane tymi środkami powierzchnie elementów drewnianych, nie powoduje zaprzestania emisji uciążliwych i szkodliwych zapachów, może je jedynie ograniczyć. Znaczny udział w preparatach do ochrony drewna miały fungicydy oraz środki oleiste, zawierające szkodliwe dla zdrowia mieszaniny węglowodorów aromatycznych.
Upowszechnione zostały także rozwiązania oparte na nieorganicznych związkach arsenu, związkach chromu oraz pochodnych pięciochlorofenolu. Środki ochrony drewna komponowane były również ze związków chemicznych stosowanych w ochronie roślin.
Komentarze (0)