Tynki mozaikowe, zwane również kamyczkowymi, są bardzo często stosowane we współczesnym budownictwie mieszkaniowym i jednorodzinnym do wykańczania cokołów, ogrodzeń, balustrad, ścian oporowych np. przy zjazdach do garażu. Tynki te dzięki swoim właściwościom mechanicznym i trwałości zyskały szerokie grono zwolenników, z uwagi na wysoką odporność mechaniczną (uderzenie, zarysowanie) oraz trwałość wyprawy tynkarskiej w czasie.
Użytkownicy wypraw tynkarskich wykonanych z omawianych tynków mozaikowych zauważyli bardzo znaczący problem jakim jest bielenie (mleczna opalescencja powstająca w określonych warunkach w wyniku kondensacji wilgoci z powietrza na powierzchni tynków mozaikowych lub bezpośredniego kontaktu powierzchni wyprawy tynkarskiej z wodą – np. podczas opadów deszczu). Także prowadząc badania mozaikowych wypraw tynkarskich stwierdzono, iż są one podatne na działanie wody podczas opadów deszczu lub narażenia na wodę stojącą (np. przy cokołach).
Wiadome jest, iż każda wyprawa tynkarska posiada pewną wodochłonność i nasiąkliwość. Podobnie jest z tynkami mozaikowymi, jednakże w ich przypadku (z powodu braku pigmentów, a jedynie wypełniaczy w postaci barwionych piasków zawieszonych w bezbarwnej powłoce utworzonej z dyspersji polimerów), wyprawy tynkarskie mozaikowe poddane działaniu wody uwidaczniają swoją wodochłonność poprzez tworzenie mlecznej lub całkowicie białej opalescencji na powłoce dyspersji polimerów. Zjawisko to określono terminem bielenia, podobnie jak w przypadku lakierów bezbarwnych. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Chemii Budowlanej POLARIS wykonał prace badawcze dążące do opracowania dyspersji nadającej się do stosowania jako spoiwo do tynków mozaikowych, przy jednoczesnym wyeliminowaniu zjawiska bielenia wypraw tynkarskich. W badaniach porównano również rynkowe tynki mozaikowe, a efektem prac badawczych było opracowanie dyspersji niebielejącej pod wpływem wody. Na zdjęciach przedstawiono wyprawy tynkarskie poddane działaniu wody poprzez zanurzanie i poprzez zwilżenie powierzchni kroplą wody. Przedstawione wyprawy tynkarskie zostały wykonane w laboratorium z gotowych dostępnych na rynku mieszanek dyspersji do tynków mozaikowych.
Fot. 1. Wyprawa tynkarska „A” (po 2 h działania wody)
Fot. 2. Wyprawa tynkarska „B” (po 2 h działania wody)
Na fotografiach wyraźnie widać omawiany efekt bielenia wypraw tynkarskich mozaikowych, przy czym zjawisko to jest bardziej zauważalne na wyprawie tynkarskiej „B”. Badania każdej z dyspersji rynkowej (gotowej mieszanki – przedmieszki) wykonano na wytworzonych w laboratorium tynkach mozaikowych z identycznym dla każdej próbki piaskiem kwarcowym, stosując identyczną dla każdej z próbek technologię otrzymania tynku. Zachowanie tych wszystkich szczegółów pozwoliło na wykonanie wiarygodnych porównań, w których można było określić, iż na dwóch z najbardziej popularnych na rynku dyspersji do tynków mozaikowych podanych działaniu wody nie występuje zjawisko bielenia. Jak wspomniano wcześniej laboratorium opracowało własną technologię wytwarzania przedmieszki nadającej się do stosowania jako gotowe spoiwo do tynków mozaikowych wymagające wymieszania z piaskiem kwarcowym lub marmurowym i niewrażliwej na wodę, a więc takiej, w której nie występuje zjawisko bielenia. Opracowane spoiwo ma nie tylko doskonałą odporność na wodę, ale również bardzo dobre parametry aplikacyjne. Odpowiednio dobrana lepkość spoiwa sprawia, że tynk jest doskonały do nakładania, tworzy jednorodne i gładkie wyprawy tynkarskie. Problem bielenia tynków mozaikowych i nie tylko, gdyż to zjawisko dotyczy również wielu lakierów bezbarwnych do drewna wodorozcieńczalnych, klejów wodnych itp., spowodowany jest ciśnieniem osmotycznym, absorpcji wody przez cząsteczki spoiwa (polimeru) i nasiąkliwością spoiwa.
Komentarze (0)