Opis
NCS stał się w Norwegii normą dla oznaczania barw, zaś Atlas NCS ilustruje barwy jakby w systemie dziesiętnym. Nietrudno było przełożyć pierwsze plany kolorystyczne na język normy, a następnie, w miarę postępu prac, wszystkie barwy kodowane były w ten sam sposób. Oprócz tego, że miałam pomoc w postaci albumu barw i próbek formatu A4, niezwykle korzystna była możliwość opisania barwy w oderwaniu od produktu oraz odniesienia każdej barwy do normy, która jest czymś stałym i niezmiennym. Jeśli chce się wykorzystać jakąś istniejącą barwę później lub stopniowo ją zmieniać, ważne jest, by wiedzieć, z czym miało się do czynienia na początku. Mój zleceniodawca poprosił o kompletne archiwum wszystkich barw użytych w projekcie, dom po domu. Posłuży ono jako narzędzie praktycznej realizacji projektu, a w przyszłości stanowić będzie dokumentację historyczną. Proszę sobie wyobrazić, że posiadalibyśmy standaryzowane plany kolorystyczne terenów zabudowanych z przeszłości! Jak wiele moglibyśmy się dowiedzieć na temat wszystkich zmian barwy związanych z przemalowywaniem, pogodą i zanieczyszczeniem środowiska!
Realizacja projektu
Mimo iż mieszkańcy byli wcześniej poinformowani o projekcie i mogli obejrzeć rysunki i szkice, muszę przyznać, że gdy pomalowano pierwszych siedem budynków w rejonie Lia, wzbudziło to bardzo silne emocje. Nie będę wchodziła w szczegóły, co usłyszałam, siedząc w bezpiecznej odległości w Bergen, na temat reakcji i ożywionej dyskusji mieszkańców Longyearbyen. Był to bardzo gorący okres, zaś malarzowi, który malował budynki, zaproponowano łapówkę, „żeby nie robił tego, co ona kazała”. Jednak w miarę tego, jak malowano kolejne budynki, reakcje były coraz bardziej pozytywne, rosło zainteresowanie mieszkańców, pojawił się entuzjazm. Gdy stopniowo widoczna stawała się ogólna koncepcja projektu, pojedyncze barwy zdawały się wydawać coraz mniej ważne. Oprócz tego zmiana oświetlenia i pór roku sprawiła, że barwy wyglądały różnie, a ludzie spoglądali na to wszystko coraz bardziej przychylnie.
W chwili obecnej wszyscy interesują się sprawą barw w mieście, a dla mnie ekscytujące jest uczestnictwo w projektowaniu każdej nowej budowli. Wytworzył się nastrój oczekiwania, a ludzie nie tylko skłonni są pogodzić się z nowymi projektami, ale wywołują one u nich radość. Zdjęcia przedstawiają różne rejony miasta i pozwolą Państwu zrozumieć charakter barw w nich wykorzystanych.
Haugen
Szkoła. Posiada własną niepowtarzalną historię. Było to zadanie specjalne! Budynek ten, ze swą monotonną barwą i nieciekawym kształtem miał być miejscem rozwijania dziecięcej wyobraźni i fantazji oraz zdobywania wiedzy. Malarz nawet nie mrugnął powieką, kiedy przedstawiłam projekt, na który składało się 18 różnych barw! Kiedy rozpoczęło się malowanie, ludzie rzucili się to oglądać i tym razem reakcje były jednogłośnie pozytywne. Jedyny problem wiązał się z ruchem ulicznym, gdyż przejeżdżający obok szkoły kierowcy za bardzo rozglądali się na boki. Gdy kilka lat temu szkoła została rozbudowana, również wykorzystane zostały różne barwy, ale już w sposób nie tak bardzo „tęczowy”.
Komentarze (0)