Rodzaje aplikacji emalii:
- emaliowanie proszkowe (najpopularniejsza automatyczna aplikacja elektrostatyczna; kiedyś również pudrowanie);
- emaliowanie mokre (aplikacja ręczna przez zanurzenie lub oblewanie, mechaniczna przez natrysk, automatyczna sposobem elektrycznym).
Aplikacje emalii rozróżnia się również według liczby warstw emalii, które mają zostać nałożone.
- 1C1F – jedna warstwa, jedno wypalanie (najpopularniejsze w przemyśle),
- 2C2F – dwie warstwy, dwa wypalania,
- 2C1F – dwie warstwy, jedno wypalanie,
- 3C2F – trzy warstwy, dwa wypalania.
- Wypalanie w piecu emalierskim
Podczas wypalania w piecu zachodzą ważne reakcje chemiczne i fizyczne, w wyniku których następuje trwałe połączenie tak różnych od siebie materiałów: szkliwa i metalu. Proces ten zachodzi w wysokich temperaturach i zależy od podłoża i przeznaczenia wyrobu (stal: 790–860°C, aluminium 500–550°C, żeliwo malowane na mokro 730–800°C). Tak jak temperatura, również czas jest ściśle określony i zależny od podłoża.
- Etap 1 – utlenianie podłoża stali w trakcie obróbki cieplnej w utleniającej atmosferze pieca (około 600°C);
- Etap 2 – emalia staje się płynna i rozpuszcza powstały tlenek żelaza, który następnie nasyca emalię i reaguje z tlenkami niklu i/lub kobaltu w procesie reakcji redukcji tlenków (około 600-800°C);
- Etap 3 i 4 – po tych reakcjach na styku stali i emalii powierzchnia pozostaje pełna drobnych, szorstkich dendrytów, w które wnika emalia, będąc jeszcze w stanie ciekłym. Następnie krzepnie w wyniku przesuwania się przez piec emalierski, rozwijając również fizyczną formę przylegania między stalą a emalią.
Tunel myjący
Aplikacja emalii proszkowej
Wnętrze pieca emalierskiego
Inżynier procesu emaliowania w firmie Weber
Prezes Stowarzyszenia Polskiego Przemysłu Emalierskiego
www.sppe.com.pl
