Kubek typu Zahn.
Pomiar lepkości kubkami wypływowymi
Lepkość jest jednym z podstawowych parametrów opisujących wyroby farbiarskie. W teorii lepkością nazywamy właściwość cieczy charakteryzującą wewnętrzne tarcie między sąsiednimi warstwami płynu poruszającymi się z różnymi prędkościami. Lepkość kinematyczna, czyli stosunek lepkości dynamicznej do gęstości cieczy, wyrażana jest w metrach kwadratowych na sekundę (m2/s) lub cSt.
DLACZEGO WARTO MIERZYĆ LEPKOŚĆ?
Kontrola lepkości farb i lakierów oraz innych cieczy stosowanych jako materiały powłokotwórcze umożliwia nie tylko uzyskanie lepszej wydajności, ale przede wszystkim zachowanie wysokiej jakości i powtarzalności wyrobów. Znajomość lepkości pozwala na odpowiednie ustawienie wykorzystywanego sprzętu, np. dobór ciśnienia podawanego w agregacie malarskim. W drugą stronę, dodając odpowiedni rozpuszczalnik, możemy doprowadzić do uzyskania lepkości zalecanej dla wybranego sposobu malowania – manualnego wałkiem lub pędzlem czy mechanicznego agregatem. Jest to ważne, ponieważ zastosowanie cieczy o zbyt wysokiej lepkości może skutkować zatykaniem się dyszy malarskiej oraz powstaniem struktury „baranka”, a o zbyt niskiej – powstawaniem zacieków.
RÓŻNE RODZAJE KUBKÓW WYPŁYWOWYCH
Spośród wielu rodzajów urządzeń wykorzystywanych do pomiaru lepkości kubki odznaczają się prostą konstrukcją, łatwością i szybkością pomiaru oraz stosunkowo dużym zakresem lepkości kinematycznej, w którym można je stosować (od około 2 do 1800 cSt). Zbiorniki i dysze kubków wypływowych wykonane są zazwyczaj ze stali nierdzewnej lub anodyzowanego aluminium. Na przebiegu lat wiele krajów i organizacji opracowało własne, znormalizowane kubki wypływowe. Występujące między nimi różnice w postaci odmiennej pojemności, średnicy dyszy lub geometrii w pobliżu dna utrudniają ustalenie wzajemnych zależności, co doprowadza do niejasności podczas porównywania wyników pomiarów otrzymanych przy wykorzystaniu kubków odnoszących się do różnych norm.
Komentarze (0)