Przygotowanie Powierzchni

Część 1: Wyszczególnienie i definicje wzorców ISO profilu powierzchni do oceny powierzchni po obróbce strumieniowo-ściernej;
Część 2: Metoda stopniowania profilu powierzchni stalowych po obróbce strumieniowo-ściernej – Sposób postępowania z użyciem wzorca;
Część 3: Metoda kalibrowania wzorców ISO profilu powierzchni do określania profilu powierzchni -- Sposób postępowania z użyciem mikroskopu;
Część 4: Metoda kalibrowania wzorców ISO profilu powierzchni do określania profilu powierzchni – Sposób postępowania z użyciem przyrządu stykowego;
Część 5: Metoda oznaczania profilu powierzchni taśmą replikacyjną.

My zajmiemy się jedynie tymi aspektami chropowatości, które są ważne z punktu widzenia malowania. W praktyce malarskiej najczęściej dokonuje się oceny chropowatości w oparciu o normę PN-EN ISO 8503-2 korzystając ze wzorców. Obecnie są dwa rodzaje wzorców przewidziane przez tę normę:

G –    dla powierzchni po obróbce ścierniwami ostrokątnymi (fot. 1)
S –    dla powierzchni po obróbce ścierniwami kulistymi (fot. 2)
 
Niezależnie od tego czy powierzchnia była obrabiana ścierniwem ostrokątnym, czy kulistym, zasada postępowania z wzorcami jest jednakowa. Przykładając odpowiedni wzorzec do ocenianej powierzchni, poprzez porównanie należy określić z jakim stopniem profilu mamy do czynienia (fot. 3):

• Profil drobnoziarnisty – to taki, który jest zgodny z segmentem 1 wzorca lub znajduje się pomiędzy segmentem 1 i 2, ale nie pokrywa się z segmentem 2;
• Profil pośredni – to taki, który jest zgodny z segmentem 2 lub znajduje się pomiędzy segmentem 2 i 3, ale nie pokrywa się z segmentem 3;
• Profil gruboziarnisty – to taki, który jest zgodny z segmentem 3 lub znajduje się pomiędzy segmentem 3 i 4, ale nie pokrywa się z segmentem 4.

Jeżeli badany profil jest drobniejszy od drobnoziarnistego, to należy go opisać jako bardziej drobnoziarnisty, a jeżeli jest grubszy od gruboziarnistego, to należy użyć sformułowania bardziej gruboziarnisty. Dla bardziej precyzyjnej oceny można posługiwać się szkłem powiększającym, jednak wielkość powiększenia nie może być większa niż 7x.
W krajach, w których do obróbki strumieniowo-ściernej dopuszczony jest piasek, stosowane są osobne wzorce dla tego ścierniwa (fot. 4).
Określenie profilu chropowatości jest ściśle powiązane z tzw. poprawką na chropowatość przy pomiarach grubości powłok. Poprawka ta wynosi:

• 10 µm dla profilu drobnoziarnistego;
• 25 µm dla profilu pośredniego;
• 40 µm dla profilu gruboziarnistego.