4. Powierzchnie (obszary) podlegające ocenie
Kolejną istotną sprawą jest określenie, które powierzchnie są istotne przy dokonywaniu oceny po działaniu czynników korozyjnych. Czy ocenie podlegać ma cały detal/płytka łącznie z krawędziami, otworami, zagięciami, czy jednak któreś z tych miejsc wyłączyć z oceny. W momencie, gdy zdecydowaliśmy się, że chcemy ocenić cały detal, należy zwrócić uwagę na to, czy dla powierzchni oraz krawędzi/otworów podawać ocenę wspólną, czy też dokonywać osobnej oceny tych obszarów. Często zdarza się, że norma przedmiotowa nie wymaga oceny miejsc newralgicznych. W przypadku, gdy decydujemy się na wykluczenie danych powierzchni, warto zastanowić się nad odległością od krawędzi/otworu/innego miejsca, do której dany obszar nie będzie podlegać ocenie, np. 2 mm, 5 mm bądź 10 mm. Istotne jest jednak, by pamiętać, iż w sytuacji przeprowadzania ekspozycji dla małego detalu wykluczenie obszaru od krawędzi do np. 10 mm prowadzi do oceny naprawdę niewielkiego obszaru powłoki. Ponadto, jeżeli detal posiada jakieś miejsca uszkodzone bądź też miejsca, w których widoczne są niedomalowania powłok, np. wynikające z umieszczania detali na zawieszkach podczas procesu malowania, to należy zaznaczyć, czy miejsca te brać pod uwagę przy dokonywaniu oceny, czy jednak wykluczyć je z oceny. Niejednokrotnie na detalach wybite są numery bądź oznaczenia, także i w tym przypadku warto określić, czy miejsca te należy oceniać osobno, czy może włączyć je do wspólnej oceny dla całej próbki lub danego obszaru, np. krawędzi, czy też należy je pominąć.
Badane próbki w komorze solnej należy ustawić pod kątem (20±5)° w stosunku do pionu. Powierzchnią eksponowaną jest ta część zwrócona „ku górze”. W przypadku eksponowania w komorze solnej płytek sprawa jest prosta, powierzchnia eksponowana to ta zwrócona „ku górze”. Jednak gdy ekspozycji poddawane są detale, których kształt niekiedy może być bardzo zróżnicowany, to pomimo ustawienia ich pod odpowiednim kątem część powierzchni takich detali może być przysłonięta, w konsekwencji czego nie będzie aż tak bardzo narażona na bezpośrednie działanie czynnika korozyjnego (rys. 1). Często same detale mają swój „przód” oraz „tył”. Istotne jest, by określić, który obszar powinien być bezpośrednio narażony na mgłę solną. Odnośnie do ekspozycji płytek przeważnie nie ma to znaczenia, która ze stron powinna być eksponowana, ponieważ płytki po obu stronach pokryte są w taki sam sposób tym samym systemem. Jednak zdarzają się niedopilnowania ze strony klienta i do laboratorium dostarczane są nieopisane płytki, które po obu stronach pokryte są różnymi systemami lub wyraźnie różnią się grubością nałożonej powłoki. W przypadku ekspozycji w komorze wilgotnościowej zgodnie z PN-EN ISO 6270-2 zalecane jest, aby próbki umieszczane były pod kątem nie mniejszym niż 60° w stosunku do poziomu, natomiast podczas ekspozycji w komorze wilgotnościowej zgodne z PN-EN ISO 6270-1 ustawienie płytki jest narzucone określoną budową komory.
