• Reklama
    A1 - kabe

Szukaj

    ReklamaB1 - EcoLine 04.2021-05.2024 Bogumiła

    Badanie Powłok

    Wydanie nr: 4(114)/2018

    Artykuły branżowe

    Badanie Powłok

    ponad rok temu  14.08.2018, ~ Administrator,   Czas czytania 7 minut

    Pomiar grubości powłoki.

    Pomiar grubości powłoki.

    Strona 1 z 4

    Co to jest anodowanie i dlaczego mierzyć powłoki anodowane?

    Anodowanie jest procesem elektrochemicznym polegającym na przyśpieszaniu tworzenia się warstwy tlenkowej na metalu. Kilka metali wykazuje właściwości pozwalające na zajście procesu, m.in. aluminium, magnez, tytan i tantal. Anodowane aluminium jest szeroko stosowanym materiałem ze względu na niski koszt produkcji, estetykę i doskonałe właściwości mechaniczne. 

    Anodowanie – podstawy

    W przeciwieństwie do większości powłok ochronnych anodowanie trwale zmienia strukturę wierzchniej warstwy metalu. Aluminium w warunkach atmosferycznych naturalnie pokrywa się cienką warstwą tlenku, który chroni metal przed dalszą degradacją. W procesie anodyzowania zaś tlenkowa warstwa wytworzona na powierzchni metalu może być zdecydowanie grubsza – nawet ponad 0,1 mm. Twardość powłoki tlenkowej na anodowanym aluminium konkuruje z twardością diamentu, co znacznie poprawia odporność materiału na ścieranie. Co więcej, warstwa tlenkowa podwyższa odporność na korozję, a także ułatwia czyszczenie powierzchni metalu. Porowata struktura niektórych warstw anodowych pozwala na zabarwienie ich na różnorodne kolory, co sprawia że materiał jest bardziej atrakcyjny dla klienta. 

    Warstwa anodowa maksymalnie może osiągnąć grubość ok. 200 µm. Trzy najpopularniejsze typy anodowania to: Typ I (chromowe), Typ II (siarkowe), Typ III (twarde).
    Typ I – przy anodowaniu chromowym jako elektrolit stosuje się roztwór kwasu chromowego i w efekcie otrzymuje się najcieńszą możliwą warstwę tlenku, 0,5-2,5 µm. 50% warstwy wbudowane jest w objętość materiału, zaś pozostała połowa narasta na powierzchni. Anodowanie chromowe ma najmniejszy wpływ na wytrzymałość zmęczeniową materiału i jest mniej korozyjne, dlatego jest idealne do zabezpieczania skomplikowanych i trudnych do opłukania części, np. do powlekania małych odlewów aluminiowych. Większość anodowanych chromowo elementów znajduje zastosowanie w przemyśle zbrojeniowym i lotniczym, powłoki te mają zastosowania bardziej praktyczne niż dekoracyjne. 
    Typ II – jest to najbardziej popularny typ anodowania. Podczas procesu jako elektrolit wykorzystuje się kwas siarkowy. W efekcie otrzymać można warstwę tlenkową o grubości do 25 µm, z czego 67% wbudowane jest w strukturę materiału. Warstwa tlenkowa powstała w procesie anodowania siarkowego jest przepuszczalna, co czyni ją doskonałą do farbowania i zapewnia dobrą bazę dla primerów, środków wiążących i powłok organicznych. Anodowanie Typu II zapewnia także dobrą ochronę przed korozją i jest bardzo trwałe. Typowe zastosowania to architektura, lotnictwo, przemysł motoryzacyjny i komputerowy.
    Typ III – podczas anodowania twardego jako elektrolit wykorzystuje się wyższe stężenia kwasu siarkowego i niższe temperatury w porównaniu z anodowaniem siarkowym. Warunki te dają w rezultacie bardzo twardą warstwę tlenkową (skala Rockwell C – do 70) ze znakomitą odpornością na ścieranie. Powłoka stanowi doskonałe zabezpieczenie antykorozyjne, charakteryzuje się wysoką odpornością dielektryczną, a także jest odporna na blaknięcie. 50% warstwy wbudowane jest w objętość materiału, zaś pozostała połowa narasta na powierzchni. Całkowita grubość powłoki może zawierać się w przedziale 10–100 µm. Metale anodowane w ten sposób mają bardziej szorstką powierzchnię. Popularne zastosowania to niedekoracyjne opakowania do żywności, rolki papieru do drukarek oraz elementy zewnętrzne, takie jak okna i witryny sklepowe. 

    GALERIA ZDJĘĆ

    Elementy anodowane.
    Elementy anodowane.
    Mikrosonda.

    Komentarze (0)

    dodaj komentarz
    Aby dodać komentarz musisz podać wynik
      Nie ma jeszcze komentarzy...