Termoutwardzalne farby proszkowe
Termoutwardzalne farby proszkowe również topią się pod wpływem ciepła dostarczanego w procesie utwardzania, jednak w tym przypadku dochodzi do przekształcenia chemicznej struktury. Usieciowana powłoka po wystudzeniu nie może podlegać ponownemu przetopieniu – proces sieciowania jest nieodwracalny. Dostępną opcją jest jednak nałożenie kolejnej powłoki na już istniejącą i poddanie tak utworzonego systemu dwuwarstwowego ponownemu utwardzeniu. Metoda ta jest powszechna przy stosowaniu epoksydowych podkładów antykorozyjnych, na które nakładane zostają dekoracyjno-ochronne warstwy poliestrowe. Ze względu na fakt, że w procesie wypalania termoutwardzalnych powłok proszkowych dochodzi do sieciowania, możliwe jest użycie polimerów o niskich masach cząsteczkowych. Warunkuje to stosowanie niższych lepkości stopu, a to z kolei stwarza możliwość zwiększenia ilości pigmentów oraz dyspergowania wypełniaczy i wprowadzania ich do powłoki. Istnieje wiele możliwości wprowadzenia grup polarnych do szkieletu żywicy bądź też możliwe jest ich powstawanie w wyniku zachodzącej reakcji utwardzania. Grupy polarne poprawiają zdolności adhezyjne, dzięki czemu tego typu farby nie wymagają podkładów jako międzywarstw. Środki sieciujące sprawiają, że proces wytworzenia filmu jest bardziej złożony aniżeli w przypadku proszków termoplastycznych. Powłoki powstające w wyniku zastosowania termoutwardzalnych farb proszkowych charakteryzuje wysoka twardość, a także lepsza przyczepność do podłoży metalowych i wyższa odporność na rozpuszczalniki oraz chemikalia względem proszków termoplastycznych. Powyższe zalety przekładają się na miażdżącą przewagę proszków termoutwardzalnych kształtującą się na poziomie 95% rynku farb proszkowych.
Reklama
Podział farb proszkowych względem zastosowanego spoiwa kompleksu wiążącego
Kolejnym wśród często przywoływanych kryteriów podziału farb proszkowych jest rodzaj zastosowanego spoiwa kompleksu wiążącego.
Epoksydowe powłoki proszkowe
Wykorzystywane są głównie w zastosowaniach wymagających twardego, elektrycznie izolującego wykończenia zapewniającego ochronę w szerokim zakresie temperatur. Wykazują odporność chemiczną wobec większości rozpuszczalników i łagodnych kwasów, a także doskonałą wytrzymałość i odporność na korozję. Przyczepność proszków epoksydowych do podłoży metalowych jest rewelacyjna, zatem nie wymagają one podkładu. Ze względu na skłonność do kredowania pod wpływem promieniowania UV są stosowane głównie w dekoracyjnych aplikacjach wewnętrznych. Należy również wspomnieć o tendencji do kruchości powłok bazujących na żywicy epoksydowej, jeśli ich grubość mieści się w zakresie kilku milimetrów.
