Farby niskotemperaturowe − poznaj zalety i ograniczenia, aby wybrać świadomie
Nieustające poszukiwanie korzyści ekonomicznych dla biznesu udaje się mądrze łączyć z korzyściami i odpowiedzialnością środowiskową. Sam kolor farby i ochrona przed korozją to dziś za mało. Chętniej korzystamy z produktów, jeśli poza standardowymi cechami niosą one coś więcej. Lepsza rozlewność? Niwelowanie skutków promieniowania podczerwonego? Likwidowanie bakterii? Ależ proszę bardzo! Innowacje to nasza specjalność. Nasze laboratoria, tak jak specjaliści od inżynierii genetycznej, udoskonalają wybrane cechy w produkcie.
Świadomość i odpowiedzialność społeczna na szczęście stale rosną. Ciągle poszukuje się rozwiązań, które łączą odpowiedzialny biznes z ekonomią. Z korzyścią nie tylko dla firm, ale dla użytkowników, ludzi i środowiska. Jako firma ciągle poszukujemy takich dróg, które dają najlepsze rozwiązania. W ostatnim czasie została wprowadzona wariacja serii Low-E z dodatkiem odgazowującym oraz Ultra Low Bake. Pierwsza jest przeznaczona w szczególności dla detali po cynkowaniu ogniowym, pomaga w zniwelowaniu działania gazów wytlewnych na powłokę, zdejmuje tym samym z głowy wiele problemów lakierniom. Ale świetnie sprawdza się także na innych detalach. Druga dla substratów, takich jak: MDF, sklejka, drewno, MDF fornirowany, płyty gipsowo-kartonowe, twarde drewno (kompozyt drzewny), melamina, MDF o strukturze plastra miodu, wrażliwe na ciepło metalowe drzwi, sandwiche z wypełnieniem piany, np. PU, płyty wiórowe
Jak to działa?
Zanim skupimy się na farbach niskotemperaturowych, należy zacząć od zagadnienia ściśle powiązanego z tematem, czyli polimeryzacji. Książkowa definicja, rodem z encyklopedii:
Polimeryzacja to reakcja, w wyniku której związek chemiczny o małej masie cząsteczkowej, zwany monomerem, lub mieszanina kilku takich związków, reagują same z sobą, aż do wyczerpania wolnych grup funkcyjnych. W wyniku tego powstają cząsteczki o wielokrotnie większej masie cząsteczkowej od substratów, tworząc polimer. Właściwości fizykochemiczne polimeru znacząco różnią się od budujących go mniejszych cząsteczek.
W czasie polimeryzacji powłoki farba proszkowa topi się, nabiera płynności, żeluje i wreszcie ulega reakcji chemicznej (sieciowaniu), która powoduje utwardzenie polimeru.
- organiczna baza polimerowa składająca się z żywicy (żywic) budującej powłokę oraz substancji sieciujących (utwardzaczy);
- pigmenty nadające powłoce odpowiedni kolor (w tym metaliczne);
- wypełniacze wpływające przede wszystkim na siłę krycia farby, ale również pozwalające na optymalizowanie różnych właściwości fizykochemicznych powłoki oraz właściwości aplikacyjnych;
- dodatki − bardzo duża grupa komponentów, począwszy od dodatków odpowiedzialnych za transport i aplikację oraz przyjmowanie ładunku przez ziarna farby, poprzez substancje zmieniające wygląd powłoki od gładkiej do mocno pofałdowanej (gruba struktura), czy od wysokiego stopnia połysku do głębokiego matu, a także komponenty nadające specjalne właściwości.
Komentarze (0)