Rewolucja przemysłowa
Przełom XVIII i XIX w. to czasy gwałtownego rozwoju przemysłu. Okres rewolucji przemysłowej nie wpłynął wprawdzie na receptury farb, ale wpłynął na znaczny wzrost zapotrzebowania na farby. Gwałtownie wzrosła liczba olejarni produkujących oleje jako półprodukty do wytwarzania farb. Oleje z różnymi dodatkami stosowano również jako impregnaty do drewna, głównie na potrzeby rozrastającej się sieci kolejowej. Pierwsze farby gotowe do użytku zaczęto produkować w USA w 1867 r.
Tłocznia oleju w miejscowości Vantta w Finlandii zbudowana ok. 1862 r., z której wywodzi się znany producent farb - firma Tikkurila. Budynek nieco rozbudowany przetrwał do dziś.
Ciekawostki:
Lakier
Słowo lakier wywodzi się od pluskwiaków równoskrzydłych z gatunku Kerria lacca (syn. Tachardia lacca, Coccus lacca, Laccifer lacca), żyjących najliczniej w Indiach, południowo-wschodniej Azji i Ameryce Południowej, których wydzielina była, a w niektórych krajach jest nadal podstawowym surowcem do produkcji lakierów, tzw. szelaku. W Polsce żyje kilka gatunków z tego rzędu owadów, zwanych czerwcami. Czerwce służyły do wyrobu czerwonego barwnika - koszenili. Część historyków uważa, że od tych owadów wywodzi się nazwa miesiąca czerwiec i powiązana z nim nazwa koloru - czerwień.
Lakierowanie pierwszych samochodów
Do malowania pierwszych samochodów używano oczywiście tych samych zestawów farb co do malowania pojazdów konnych, bo i pierwsze samochody były produkowane na bazie bryczek lub wolantów. Farby i lakier nakładano w wielu cienkich warstwach 15-16 razy! Okres suszenia poszczególnych warstw też był długi, więc pomalowanie jednego pojazdu zajmowało 2-3 tygodnie!
Oryginalny lakier na tym samochodzie pochodzącym z 1903 r. zapewne niczym nie różnił się od lakieru na powozach konnych /MJ/.
Malarstwo czarnofigurowe
Jest to jedna z technik stosowanych w malarstwie wazowym starożytnej Grecji. Polega na zdobieniu naczyń scenami figuralnymi (ludzie, zwierzęta, rośliny, przedmioty, budowle) przy pomocy firnisu. Postacie malowano na nim rylcem z zaznaczeniem szczegółów anatomicznych (np. muskulatura) i dekoracyjnych (np. stroje). Malowidła retuszowano czerwono-fioletową farbą nakładaną na firnis, niekiedy białą farbą malowano odsłonięte partie kobiecego ciała. Po wypaleniu, te części malowidła, które pokryto firnisem, nabierały czarnego koloru, odcinając się od czerwonej barwy reszty naczynia.
Komentarze (0)