Zużyta woda do płukania odparowywana jest w warunkach próżniowych w temperaturze około 86°C. Powstająca para sprężana jest w sprężarce oparów do ciśnienia otoczenia, a przy tym podgrzewana do około 120°C. Ta nieznacznie przegrzana para jest następnie wykorzystywana w celu odparowania zanieczyszczonej wody do płukania dostarczanej do systemu. W porównaniu z parowaniem atmosferycznym oszczędza się w ten sposób ponad 95% energii. Powstający destylat jest praktycznie pozbawiony metali ciężkich i soli. Limity emisji metali ciężkich są z pewnością dotrzymane. W zależności od wymogów jakościowych można go bezpośrednio zastosować do ponownego wykorzystania w procesie zamiast odsolonej wody komunalnej. Niewielkim wysiłkiem (wymiennik jonowy do pewnego utrzymania przewodnictwa < 10 ?S/cm) można ją również uzdatnić do recyklingu.
Bezpieczeństwo eksploatacji - obawa o limity emisji?
Chyba żaden zakład galwanotechniczny lub obróbki powierzchniowej nie chciałby być zmuszony martwić się o kwestię "ścieków". Technika wody procesowej jest dziedziną podległą produkcji, która musi funkcjonować niezawodnie bez większego wysiłku.
Uzależniona od fizycznego procesu parowania destylacja próżniowa wyróżnia się przede wszystkim w dziedzinie bezpieczeństwa eksploatacji: metale ciężkie i sole są skutecznie wytrącane - nie zachodzi ryzyko, że w przypadku zastosowania niewłaściwego flokulanta bądź też w razie nieprawidłowego dostosowania współczynnika pH toksyczne metale ciężkie przedostaną się do kanalizacji i zostaną przekroczone limity emisji. Jeśli następnie przy użyciu parownika wykonuje się jeszcze także recykling, nie ma już żadnego ryzyka przekroczenia ustalonych limitów emisji.
Koszty eksploatacji - parownik jako żarłok energii?
Niejednokrotnie odparowywanie wody procesowej określane jest mianem energochłonnego. W przypadku systemów destylacji starej generacji stwierdzenie to mogło być nawet prawdziwe. Nowoczesnej metodzie destylacji próżniowej VACUDEST wystarcza jedynie zapotrzebowanie na energię w przedziale od 45 do 70 Wh na litr uzdatnianej wody procesowej (w zależności od wielkości systemu). Wprawdzie koszty energii są wówczas nadal wyższe niż w przypadku systemu chemicznofizycznego, jednakże oczywiste są inne zalety, dzięki którym oszczędza się koszty:
- w przypadku parownika brak wydatków na sole żelaza, mleko wapienne, flokulanty, chemikalia specjalne - koszty materiałów eksploatacyjnych są niższe.
Komentarze (0)