Aktualności i przegląd rynku

Zakres temperatury przy powlekaniu termoplastami wynosi pomiędzy 170 a 200°C. Poprzez wcześniejsze nagrzewanie powlekanych wyrobów można uzyskać bardziej jednorodny rozkład grubości powłoki. Zbyt wysoka temperatura elementów może prowadzić do powstawania nacieków. Przyczyną jest spadek lepkości wraz ze wzrostem temperatury. Proszki termoplastyczne nie zawierają cząstek, które mogą być inhalowane poprzez drogi oddechowe, ponieważ brakuje w nich najdrobniejszych frakcji. Te powstają natomiast przy przetwarzaniu duroplastów, w trakcie którego kruche cząsteczki rozpadają się. Termoplasty, ze względu na brak drobnych frakcji, można bezproblemowo odzyskiwać, gdyż nie zatykają filtrów. Nakład pracy związany z czyszczeniem jest mniejszy niż w przypadku duroplastów.

Ze względu na mniejszą gęstość termoplastów (ok. 1,0 g/cm3) w stosunku do duroplastów (1,4 do 1,8 g/cm3) i większość zdolność ładowania elektrostatycznego cząstek, termoplasty mogą być nakładane przy niższym napięciu. Wartość 30 do 50 kV będzie rzadko przekraczana. Przy powlekaniu termoplastami, dla zapewnienia przyczepności, stosowany jest często podkład. Całkiem nowe możliwości daje technologia produkcji proszku opracowana w ramach projektu BMBF w instytucie UMSICHT – wysokociśnieniowe rozpylanie z wytłaczarki. Przy tej metodzie procesy mieszania składników oraz produkcji proszku połączone są w jednej maszynie. Specjalny rodzaj konstrukcji wytłaczarki oraz zastosowanie nadkrytycznego dwutlenku węgla („scCO2”) umożliwiają po raz pierwszy produkcję proszków termoplastycznych w relewantnym zakresie granulacji ziaren (od 40 μm) z kulistym kształtem ziarna.

Nowo opracowane termoplastyczne proszki powlekające są zoptymalizowanymi tribologicznie tworzywami w postaci zarówno elastycznych powłok przeciwpoślizgowych, jak i tworzyw z politlenku metylenu (POM) z dobrym poślizgiem.

Marcus Rechberger,

Solid Composites GmbH

Kurt Schümchen,

BETEC GmbH

Jürgen Bertling,

Fraunhofer UMSICHT

Tłumaczenie z „Besser Lackieren!” Michał Bedyk nr 2/2009, s. 16