• Reklama
    A1 - kabe

Szukaj

    Reklama
    B1 tiger-coating 18.08.2022-24.01.2023 Julian przedłużony do końca 2024

    Przygotowanie Powierzchni

    Wydanie nr: 3(107)/2017

    Artykuły branżowe

    Przygotowanie Powierzchni

    ponad rok temu  12.06.2017, ~ Administrator,   Czas czytania 14 minut

    Wykres 1. Najczęstsze przyczyny niskiej trwałości powłok ochronnych. [1]

    Wykres 1. Najczęstsze przyczyny niskiej trwałości powłok ochronnych. [1]

    Strona 1 z 7

    Strumieniowo-ścierne przygotowanie powierzchni przed nakładaniem powłok ochronnych i konsekwencje zaniechania wykonywania tych czynności

    Według szacunków oceny wpływu strumieniowo-ściernego przygotowania powierzchni przed nakładaniem powłok ochronnych lakierowych, 70% przyczyn niskiej ich trwałości wynika z błędów popełnionych podczas przygotowania powierzchni przed nałożeniem powłok lakierowych, ale też i koszt obróbki powierzchni sięga tego samego rzędu. Należy więc szczególnie starannie przyglądać się operacjom przygotowywania powierzchni, bo czasem małe uchybienie może zniweczyć trwałość zabezpieczenia antykorozyjnego. 

    Aby skutecznie przygotować powierzchnię konstrukcji i wyrobów metalowych wymagane jest: 

    • przygotowanie powierzchni przed czyszczeniem (tzw. hawerka) zgodnie z normą PN EN ISO 8501-3
    • nadanie powierzchni odpowiedniego profilu chropowatości ocenianej zgodnie z normą PN EN ISO 8503-1 na podstawie porównania z wzorcami chropowatości lub pomiarów przyrządami pomiarowymi. (O chropowaceniu powierzchni, które miało zwiększyć powierzchnię przylegania powłoki do podłoża, była już wcześniej mowa w numerach 5 i 6 „Lakiernictwa Przemysłowego” z 2015 roku oraz 1 z 2016 roku)
    • uzyskanie odpowiedniego stopnia przygotowania powierzchni za pomocą oceny wzrokowej zgodnie z normami PN EN ISO 8501-1, PN EN ISO 8501-1/Ad1, PN EN ISO 8501-2
    • uzyskanie odpowiednio niskiego stopnia zapylenia powierzchni 1 do 2 określonych według normy PN EN ISO 8502-3
    • określenie wymaganego poziomu zanieczyszczenia powierzchni jonami rozpuszczalnymi zależnie od agresywności środowiska eksploatowanego obiektu, zgodnie z metodą Bresla wg normy PN EN ISO 8502-6 i przewodnictwa właściwego powierzchni zgodnie z normą PN EN ISO 8502-9, PN ISO 8502-10 – „terenowa metoda objętościowego oznaczania chlorków”, PN ISO 8502-11 – „polowa metoda turbidimetrycznego oznaczania rozpuszczalnych w wodzie siarczanów”, PN ISO 8502-12 – „terenowa metoda objętościowego oznaczania jonów żelaza”, PN ISO 8502-13 – „terenowa metoda oznaczania soli rozpuszczalnych w wodzie”

    Do czasu, aż nie pojawi się norma ISO 15235-1 – „wskazówki dotyczące poziomu zanieczyszczeń solami rozpuszczalnymi w wodzie przed nałożeniem farb i podobnych produktów – arkusz 1 – chlorki i siarczany” ocenę taką dokonuje się według normy DIN 55 928, która określa poziomy graniczne stężeń.

    Etapy wykonywania obróbki strumieniowo-ściernej

    1. Wstępny etap usuwania zanieczyszczeń i wad powierzchniowych
    Przed obróbką strumieniowo-ścierną należy: 

    • zmieść lub odessać odkurzaczem przemysłowym pyły nieprzylegające do podłoża, takie jak kurz, piasek, sól oraz ziemię i błoto (zdmuchiwanie może przenosić zanieczyszczenia). Operacja ta ma ułatwić mycie i umożliwić wielokrotne użycie kąpieli myjącej, jeżeli jest taka możliwość lub kiedy nie występują zatłuszczenia i zaoliwienia powierzchni. Usunięcie pyłów przez zmiatanie powoduje oszczędność systemów odpylających oczyszczarek. 
    • usuwanie wad powierzchniowych metali i spawów zgodnie z normą PN EN ISO 8501-3, która zobowiązuje do: usunięcia odprysków spawalniczych; wygładzenia spawów i usunięcia ich wad w postaci kraterów, pęcherzy, podtopień itp. wad powierzchni metalowej; stępienia lub zaokrąglenia ostrych krawędzi i narożników; zeszlifowania rozwarstwień powierzchniowych, wżerów i wgnieceń oraz naprawienia ubytków powierzchniowych. 

    Komentarze (0)

    dodaj komentarz
    Aby dodać komentarz musisz podać wynik
      Nie ma jeszcze komentarzy...